Krótko po śmierci wielkiego reformatora i „roztropnego sługi”, brata C.T. Russella, rozpoczęły się w łonie Badaczy Pisma Świętego różne przykre doświadczenia i podziały, głównie przyczyniły się do tego zmiany metod administracyjnych w (W.T.B.&T.S.). ... więcej >>

    Nie było to nigdy celem ani zamiarem Russella. W swej ostatniej woli i testamencie Russell prosił o ustanowienie siedmioosobowego zarządu, który miał przejąć jego obowiązki. Czterech członków zarządu Towarzystwa, czyli większość, sprzeciwiło się polityce twardej ręki jaką praktykował Rutherford. Napięcie pomiędzy Rutherfordem, a członkami zarządu narastało.

    Jedną z istotniejszych spraw dotyczących organizacji Kościoła, które akcentował w swych pismach i kazaniach pastor Russell, był sposób ordynowania sług zborowych - starszych i diakonów. Wbrew powszechnemu w chrześcijaństwie zwyczajowi mianowania duszpasterzy przez ich zwierzchników, podkreślał, że w pierwotnym Kościele panowały prawdziwie demokratyczne stosunki, o czym można przekonać się studiując uważnie Pismo Święte. Wyrazem owej demokracji był nie tylko brak hierarchii kościelnej, uprzywilejowanej w porównaniu ze "zwykłymi" członkami wspólnoty religijnej, ale też ordynowanie sług poprzez demokratyczne głosowanie. Tak obrani starsi i diakoni nie zajmowali w zborze jakiejś szczególnej pozycji - byli nadal "braćmi w wierze", równymi współwyznawcom, obarczonymi jedynie większą odpowiedzialnością z tytułu powierzonej im funkcji. ... więcej >>

     Po śmierci Russella stało się jasne, że rozpoczęte przez niego dzieło będzie kontynuowane. Lecz kto miał to czynić i w jaki sposób? Było oczywiste, że J.F. Rutherford nie miał zamiaru realizować jego prośby wyrażonej w ostatniej woli i testamencie. Wobec takich okoliczności, ciężar pracy zdecydowali się wziąć na siebie czterej wykluczeni członkowie zarządu wraz ze swymi współpracownikami, zborami i wydawnictwami.

     W dniu 15 sierpnia 1918 roku, czterech wspomnianych członków zarządu wraz z byłym pielgrzymem (C.T.Russella) Paulem Samuelem Leo Johnsonem zdecydowało się publikować czasopismo „The Bible Standard And Herald of Christ’s Kingdom” (tłum. Standard Biblijny i Zwiastun Królestwa Chrystusowego).

     Wraz z upływem lat, wielu widząc zmiany w sposobie działania Towarzystwa i J.F. Rutherforda zaczęło odchodzić od współpracy z nim. Do 1930 roku większość bliskich współpracowników Russella opuściło Towarzystwo. Do 1929 roku wprowadzonych zostało około stu zmian doktrynalnych, a całe Towarzystwo z J.F. Rutherfordem utraciło swój pierwotny charakter. Organizacja przyjęła nowy wygląd i nowe sposoby działania. ... więcej >>

"Pastoral Bible Institute"

    W listopadzie 1918 roku kilkaset osób uczestniczyło w kolejnej konwencji, zorganizowanej w Providence, na Rohde Island. To właśnie na tym spotkaniu utworzony został Pastoral Bible Institute (PBI) w celu kontynuowania pracy rozpoczętej przez Pastora Russella, niezależnie od Towarzystwa. W grudniu 1918 roku światło dzienne ujrzał pierwszy numer magazynu „The Herald of Christ Kingdom” (tłum. Zwiastun Królestwa Chrystusowego). Jego wydawcą był R. E. Streeter, który pracę tę kontynuował aż do śmierci w grudniu 1924 roku. Dzisiaj PBI nadal publikuje dwumiesięcznik „The Herald” (tłum. Zwiastun) oraz wiele innej literatury.

     R.E. Streeter (1847 – 1924) był jednym z założycieli Pastoral Bible Institute pierwszym członkiem Komitetu Wydawniczego magazynu „The Herald” (tłum. Zwiastun). Został Chrześcijaninem w 1877 roku, uczęszczając do Kościoła Wolnych Baptystów. Uznał jednakże ograniczenia tego ruchu za byt wiążące, wobec czego opuścił tę społeczność i przyłączył się do Kościoła Ewangelicznych Adwentystów. Po raz pierwszy otrzymał egzemplarz Boskiego Planu Wieków w 1896 roku, odrzucił go jednak jako fałszywą naukę. Rok później Streeter został wysłany w podróż misyjną do Południowej Ameryki i Indii Zachodnich. Tam, po raz kolejny wpadł mu w ręce egzemplarz tej książki, przeczytał ją w czasie podróży powrotnej. Tym razem, uznał zamieszczone w niej poglągu za racjonalne.

"Świecki Ruch Misyjny"

    Wkrótce z ich szeregów ubył P.S.L. Johnson, który odszedł założywszy Świecki Ruch Misyjny była to jedna z nazw ruchu nie posiadającego osobowości prawnej, wcześniej używana również przez Russell’a i przez IBSA, zdecydował się prowadzić działalność wydawniczą niezależnie. W 1918 roku Johnson opublikował „The Present Truth and Herald of Christ’s Kingdom”. W 1920 roku wydał „The Herald of The Epiphany” (tłum. Zwiastun Epifanii) [w późniejszym okresie nazwa ta została zmieniona na „The Bible Standard And Herald of Christ’s Epiphany”]. Wydał piętnastotomowe dzieło „Epiphany Studies in the Scriptures”, a dwa tomy zostały dodane po jego śmierci w 1950 roku (na podstawie pozostawionych przez niego notatek).