<< Wstecz |
Wybrano: R-4902 a, z 1911 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
Nowe przymierze
"Ale oni przestąpili
przymierze moje jako ludzkie, a temci wystąpili przeciwko mnie" – Oz.
6:7.
Bóg, gdy stworzył Adama zawarł z nim
przymierze i gdyby Adam byłby mu posłuszny mógłby żyć wiecznie. Lecz Adam
upadł, a tym samym zostało złamane przymierze. Stosunek między Bogiem a
człowiekiem uległ zmianie. Bóg przestał podtrzymywać życie człowieka, przestał
zaopatrywać go we wszystko, czego on do swego szczęścia potrzebował, ponadto
Boski wyrok śmierci przeszedł na cały rodzaj ludzki. Ponieważ ziemia w onym
czasie nie znajdowała się jeszcze w uzupełnionym stanie, więc wszystkie warunki
istniejące na niej przyczyniały się do śmierci człowieka, jako niegodnego
życia. Bóg jednak dał do zrozumienia, że ma litość nad ludzkością; i że kiedyś
w przyszłości On ześle na ludzi Swoje błogosławieństwa. Obietnica ta zawierała
w sobie myśl o pojednaniu ludzkości z Bogiem. Później Bóg uczynił
szczególniejszą obietnicę Abrahamowi - "Błogosławione będą w nasieniu
twojem wszystkie narody ziemi" (1Moj.22:18). Przez cały ten czas Bóg miał
na myśli on wielki plan, jaki teraz przeprowadza; mianowicie, ustanowienie
Nowego Przymierza przez wielkiego Pośrednika między Bogiem a człowiekiem, który
miał ofiarować Swe życie na zadośćuczynienie Boskiej sprawiedliwości.
Zanim nadszedł czas przeznaczony na
dokonanie tego dzieła, Bóg zarządził pewne figuralne obrazy w narodzie
Izraelskim. Naród ten miał figurować świat, Mojżesz zaś figurował Onego
przyszłego Pośrednika świata. Na górze Synaj Bóg zawarł przymierze z Izraelem,
nie wprost, lecz przez Mojżesza, Pośrednika tego przymierza Zakonu. Bóg obiecał
obdarzyć Izraelitów życiem wiecznym, jeżeli zachowają Zakon (2Moj.19:3-9).
Mojżesz był pośrednikiem, doradcą i nauczycielem ludu i miał ten lud
przyprowadzić do tego stanu, żeby mogli wypełniać Zakon Boży, a tym sposobem
mogli otrzymać żywot wieczny. Po pewnym czasie zauważono, że Zakon nie dał
wiecznego żywota nikomu. Zachodziło więc pewne zakłopotanie; co teraz Bóg
uczyni?
We właściwym czasie, Bóg posłał na
świat Swego Jednorodzonego Syna, który Sam jeden tylko kwalifikował się na
Odkupiciela rodu Adama. We właściwym czasie Jezus, jako Syn Boży, stał się
Odkupicielem, przez to, że wydał Swoje życie, aby było okupem za świat i
rozpoczął dzieło odkupienia. Jako człowiek Jezus, On nie mógł kupić i
odrestaurować świata, bo cena, za jaką mógł kupić świat, wymagała Jego śmierci
jako człowieka. Stąd pierwszym Jego dziełem było wydanie życia Swojego jako
okup i wydał je w tym znaczeniu, że złożył je w ręce Boskiej sprawiedliwości.
Zgodnie ze Swoim zarządzeniem, Ojciec Niebieski wzbudził Jezusa od umarłych do
nowej natury, zatem złożony przez Niego okup, pozostawał do Jego dyspozycji.
Podczas wieku Ewangelii Jezus
przypisuje zasługi okupu kościołowi na to, aby mógł uczestniczyć z Nim w
Przymierzu uczynionym przy ofierze, zgodnie z Pismem Św., które mówi:
"Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy
ofierze" (Ps.50:5). Ofiara Chrystusa i ofiara członków Jego Ciała stanowi
one "lepsze ofiary" aniżeli były ofiary figuralne sprawowane przez
Izraela. Te "lepsze ofiary" rozpoczęły się doświadczeniem Pana Jezusa
przy Jordanie i będą trwać aż do czasu, kiedy ostatni członek Jego ciała dokona
swego działu w Jego cierpieniach i stanie się uczestnikiem Jego chwały przy
zmartwychwstaniu.
UZUPEŁNIONY POŚREDNIK ZAPOCZĄTKUJE
NOWE PRZYMIERZE
Wtenczas on wielki uzupełniony
Pośrednik, nasz Pan i członkowie Jego ciała będą gotowi zapoczątkować Nowe
Przymierze, które Bóg obiecał przez Proroka Jeremiasza (Jer.31:31). To Nowe
Przymierze jest zamierzone, aby błogosławiło wszystkie rodzaje ziemi, jak to
Bóg zapowiedział Abrahamowi (1Moj.12:3). Obietnica opiewa, iż to Nowe
Przymierze będzie uczynione z Izraelem. Zanim więc inne narody będą mogły z
tego Przymierza korzystać, muszą się one najpierw przyłączyć do Izraela. Tym
sposobem Abraham stanie się ewentualnie ojcem wielu narodów. Wszyscy, którzy
przyjdą do harmonii z Bogiem będą dziećmi Abrahama w tym znaczeniu, że dojdą do
tej wiary, jaką miał Abraham. Wiara i posłuszeństwo będą wówczas konieczne. Jak
tylko to Nowe Przymierze zostanie zapieczętowane ono zaraz rozpocznie swoją
działalność. Chrystus wtenczas stanie się Pośrednikiem tego Nowego Przymierza.
Nowe Przymierze będzie coś w rodzaju
starego Przymierza Zakonu, lecz będzie ono lepsze, wyższe od tamtego, ponieważ
było tylko figurą Nowego. Bóg nie będzie miał wówczas do czynienia z Izraelem
wprost, lecz przez Pośrednika. Najpierw święci Ojcowie zostaną przyjęci przez
tego Pośrednika, którego też chętnie uznają i z radością się poddadzą warunkom
i wymaganiom tego Nowego Przymierza. Będą doskonałymi, więc będą mogli w
zupełności zastosować się do tych wymagań. Nie będą oni mieli słabości
cielesnych, ponieważ będą wzbudzeni doskonałymi ludzkimi istotami. Przez cały
okres panowania, Pośrednik będzie gotowy dopomóc wszystkim, którzy będą chcieli
powrócić do harmonii z Bogiem. Jednak żaden z ludzi nie będzie przyprowadzony
do bez-
pośredniej społeczności z Bogiem
prędzej aż przy końcu Tysiąclecia, kiedy Pośrednik odda wszystko Ojcu, zaś
podczas Tysiąclecia wszystko będzie poddane zarządzeniom Pośrednika i
zarządzeniom Ojca przez tegoż Pośrednika. Stopniowym wynikiem tego będzie
przekształcanie serc kamiennych na serca mięsiste i przywrócenie ludzkości do tego
stanu, jaki był stracony, to jest przyprowadzony do doskonałości umysłowej,
moralnej i fizycznej. O tych, którzy nie zechcą korzystać z tych
błogosławieństw i poddać się ustanowionym prawom, mamy powiedziane, że zostaną
wygładzeni z pomiędzy ludu (Dz.Ap.3:22,23). Ci zaś, co będą czynić postęp,
dojdą z czasem do wymaganej przez Boga doskonałości serca, umysłu i ciała.
LUDZKOŚĆ BĘDZIE PRZYPROWADZONA DO
DOSKONAŁOŚCI
Przy końcu panowania Pośrednika,
cała ludzkość będzie już w stanie wykorzystać dla swego dobra doświadczenia w
ciągu Tysiąclecia, więc zostanie przekazaną Bogu, czyli Boskiej
sprawiedliwości. Wszyscy ludzie będą się wówczas znajdować w tym samym stanie,
w jakim znajdował się Adam przed upadkiem i obowiązkiem ich będzie to
przymierze społeczności z Bogiem na zawsze utrzymać. Jeśliby, który z nich
upadł, jak to uczynił Adam, taki umarłby śmiercią wtórą. Lecz jeśli zostaną
wiernymi, przejdą do wiecznego żywota. Próbę przeprowadzi sam Bóg, który
rozwiąże Szatana na krótki czas, aby dowieść, którzy z ludzi dadzą mu się
jeszcze zwieść (Obj.20:7-9). Bóg obdarzy życiem wiecznym tylko tych, którzy
mogą znieść wszelkiego rodzaju próby i których wierność ku Niemu jest ponad
potęgę pokus.
Widzimy zatem, że przygotowania do
tego Nowego Przymierza rozpoczęły się wówczas kiedy Jezus przyszedł na świat i
są jeszcze w toku. Tymi przygotowaniami są: pierwsze, rozwijanie, czyli
przygotowanie Kapłaństwa, Głowy i ciała, Arcykapłana i kapłanów; drugie,
składanie "lepszych ofiar". Tu mamy przed sobą cały ten obraz - Nowe
Przymierze niezadługo rozpocznie swoją działalność, ludzkość dostąpi Boskich
błogosławieństw, tak jakoby Bóg sam osobiście ich przyjmował i obchodził się z
nimi miłosiernie i litościwie. Lecz On przyjmie i uzna w taki sposób tylko
tych, którzy będą doskonałymi. Z członkami kościoła Bóg teraz obchodzi się tak
samo jako z doskonałymi, ze względu na ich mimowolne słabości; broni ich
"Orędownik" (adwokat); uznawani są przez Boga jako "królewskie
kapłaństwo", i jako nowe stworzenia w Chrystusie.
Rozumiemy, iż to Nowe Przymierze
wejdzie w życie na początku Tysiąclecia i błogosławieństwa tego spływać będą
przez cały ten wiek. Pod działaniem tego Przymierza, Pan Bóg odejmie od
ludzkości grzechy i kamienne serca (Ez.36:26,27). Lecz to Nowe Przymierze nie
stanie się bezpośrednim Przymierzem pomiędzy Bogiem a ludzkością prędzej, aż
Pośrednik tego Przymierza ustąpi ze swego stanowiska (1Kor.15:24). Chrystus po
dokonaniu Swego dzieła ustąpi, wtedy nastanie Przymierze społeczności z Bogiem
takie same, jakie istniało między Nim a Adamem. Wówczas Bóg zagwarantuje
wieczne życie wszystkim, którzy trwać będą w posłuszeństwie prawu Bożemu.
Straż 1928 str. 101,102. W.T. R-4902 a - 1911 r.