| << Wstecz |
Wybrano: R-1449 , z 1892 roku. |
Zmień język na 
| |
| | |
Mojżesz i Eliasz
Przemienienie
Jezusa w obecności trzech z Jego uczniów jest wydarzeniem
wzbudzającym ciekawość wielu, nie dlatego, że widzą znaczenie i
lekcję z niego wypływającą, lecz dlatego, że ich nie widzą.
Czytamy, że wówczas uczniom „ukazali się” Mojżesz i
Eliasz, rozmawiający z Jezusem (Mat. 17:1-9). Nasz Pan został
przemieniony (Jego wygląd się zmienił). Jego oblicze rozjaśniło
się jak słońce, a Jego szaty stały się białe jak światło.
Obłok jasny zacienił i otoczył ich, a głos z obłoku powiedział:
„Ten jest Syn mój miły, w którym mi się upodobało, tego
słuchajcie”. „To usłyszawszy uczniowie, upadli na twarz swoją
i bali się bardzo. Tedy przystąpiwszy Jezus dotknął się ich i
rzekł: Wstańcie, a nie bójcie się. A oni podniósłszy oczy
swoje, nikogo nie widzieli, tylko Jezusa samego”.
Moglibyśmy
zastanawiać się i domyślać, jak to się stało, że Mojżesz i
Eliasz znaleźli się na górze, i jak uczniowie, którzy nigdy nie
widzieli żadnego z nich, mogli ich rozpoznać itd., itp.; lecz Jezus
rozwiewa wszystkie tego typu domysły, mówiąc uczniom, iż widzieli
widzenie. Gdy schodzili z góry, Jezus nakazał im: „Nikomu
nie powiadajcie tego widzenia, aż Syn człowieczy zmartwychwstanie”
(Mat. 17:9). Uczniom widzenie to wydawało się czymś realnym, tak
jak dla Jana na Patmos różne widzenia zapisane w Objawieniu były
klarowne i wyraźne; jednakże nasz Pan z pewnością wiedział wszystko na ten temat i oprzemy się na Jego świadectwie, mówiącym,
że było to widzenie.
Przyjęcie
innego poglądu w tej kwestii pociągałoby za sobą zaprzeczenie
różnym oczywistym stwierdzeniom Biblii, na przykład temu, że
Jezus nie był jeszcze ukrzyżowany, dlatego też nie powstał z
martwych, a wiemy, że jest On „pierworodnym z umarłych”.
Jednakże gdyby Mojżesz już zmartwychwstał, nasz Pan nie byłby
„pierwiastkiem tych, którzy zasnęli” (1 Kor. 15:20). Jak
już wcześniej wykazaliśmy, przywrócenie do życia Łazarza oraz
innych osób, nie jest zmartwychwstaniem, bowiem nie zostali
oni zupełnie wyzwoleni z mocy śmierci, lecz ponownie zmarli.
Jednakże,
jeśli to możliwe, przyjrzyjmy się temu, jaka wypływa stąd lekcja
lub jaka ważna prawda została zilustrowana w scenie czy też
widzeniu przemienienia. Niewątpliwie tym sposobem zobaczymy powód,
dla którego Mojżesz i Eliasz pojawili się w tym widzeniu.
Piotr,
który był jednym z obecnych przy tym wydarzeniu, wspomina o nim w
swoim liście wiele lat później, pisząc: „Albowiem nie baśni
jakich misternie wymyślonych naśladując, uczyniliśmy wam znajomą
Pana naszego Jezusa Chrystusa moc i przyjście, ale jako ci,
którzyśmy oczami naszymi widzieli wielmożność jego. Wziął
bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy mu był przyniesiony głos
taki od wielmożnej chwały: ten jest on Syn mój miły, w którym mi
się upodobało. A głos ten myśmy słyszeli z nieba przyniesiony,
będąc z nim na onej górze świętej” (2 Piotra 1:16-18).
Rozumiemy,
że Piotr mówi nam, iż widzenie przemienienia było ilustracją lub
przedstawieniem w formie widzenia „wielmożności” i
„mocy” Jego obecności ('parousia' zostało
tu przetłumaczone jako 'przyjście'). A zatem powinno być rozumiane
jako przedstawienie ustanowienia Królestwa we wtórej obecności Pana. Dlatego też z naszego punktu widzenia jest ono ilustracją
teraźniejszych czasów, w których obecny jest Król, a Królestwo
jest ustanawiane. Jak już zauważyliśmy, Mojżesz przedstawia
ludzką część składową Królestwa („A byłci Mojżesz
wiernym we wszystkim domu jego, jako sługa” – Hebr. 3:5),
podczas gdy Eliasz przedstawia cały Kościół Wieku Ewangelii –
duchowy dom synów. Gdzie indziej widzieliśmy już, że w Królestwie
będą te dwie klasy – ziemska i niebiańska – nad którymi
będzie Chrystus Jezus jako trzymający porządek nad obydwoma
fazami. Pasuje to idealnie do widzenia przedstawiającego Mojżesza i
Eliasza z naszym Odkupicielem pośrodku, przemienionym i jaśniejącym.
Dlatego
też teraz, żyjąc w Jego obecności, widzimy nie tylko dowody
duchowego Królestwa w żęciu i przesiewaniu pszenicy, lecz także
przygotowania czynione do ustanowienia ziemskiej – doskonałej
ludzkiej – fazy Królestwa. Nie są to żadne misternie wymyślone
baśnie i nie zostały pokazane wyłącznie Piotrowi oraz innym w
widzeniu, lecz „mamy mocniejszą mowę prorocką” – która
podaje to samo świadectwo – „której pilnując jako świecy w
ciemnym miejscu świecącej, dobrze czynicie” (2 Piotra
1:19).
Zion's Watch Tower, 15
września 1892, R-1449
Straż 1/2017
