<< Wstecz	Wybrano: R-677 a,   z 1884 roku.	Zmień język na
		Drukuj

„Łaską jesteście zbawieni przez wiarę, a to nie jest z was, dar to jest Boży, nie z uczynków, aby się kto nie chlubił” – Efez. 2:8,9.

Na podstawie tego wersetu sądzi się powszechnie, że wiara jest darem Bożym, i że taką właśnie naukę Apostoł chciał tutaj zawrzeć. Często słyszymy więc o chrześcijanach, którzy modlą się o wzmocnienie wiary, czekając aż Bóg to za nich uczyni, podczas gdy zupełnie ignorują oni środki, które On przewidział do jej wzmacniania. Równie dobrze moglibyśmy założyć ręce w bezczynności i oczekiwać pokarmu po pomodleniu się „chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”.

Chcemy zatem rozważyć, po pierwsze, czy jest to prawdziwy i logiczny wniosek, jaki można wyciągnąć z tych słów Apostoła, i po drugie, czym jest wiara i jak się ją uzyskuje.

Sądzimy, że powinno być jasne, że Paweł nie mówi tu bezpośrednio o wierze, lecz o zbawieniu. Zapewnia on, że zbawienie jest darem Bożym, że nie otrzymuje się go w nagrodę za uczynki, lecz że jest ono całkowicie z łaski Bożej, i że choć nie nabywa się go uczynkami, to otrzymuje się je „przez wiarę”. Tak, zbawienie jest darem Bożym, udzielanym przez Jego łaskę, który chwytamy przez WIARĘ, gdyż rzeczywiste zbawienie jeszcze nie nastąpiło – teraz „jesteśmy zbawieni przez nadzieję”. Jest to, jak sądzimy, jedyny logiczny wniosek, jaki można wyciągnąć z tych słów i ich kontekstu.

Zapytajmy więc: czym jest wiara i jak można ją uzyskać? Wierzyć w jakiekolwiek stwierdzenie czy doktrynę, oznacza posiadać zaufanie w jej prawdziwość, a powinno ono być oparte tylko na jasnych dowodach. Wiara w cokolwiek bez dowodów jest głupotą, i równie głupi jest brak wiary, kiedy przedstawiane dowody są jasne i przekonujące. Aby więc wierzyć w jakieś stwierdzenie lub doktrynę, trzeba tylko zbadać dowody, które podaje ona na swe poparcie, i – jeśli są one rozsądne – przyjąć wnioski – uwierzyć w nią.

Wierzyć w kogoś znaczy mieć taką znajomość jego charakteru, zasad jego postępowania i motywów nim kierujących, która utwierdzałaby nas w przekonaniu, że te zasady zawsze będą panowały, a następnie znaczy pokładać zaufanie w tej wiedzy.

Aby więc wierzyć w kogoś, konieczne jest dokładne zapoznanie się z nim. Im dogłębniejsza nasza znajomość, tym mocniejsza będzie nasza wiara, jeśli jest on prawdziwy. Jeśli mamy „mieć wiarę w Boga”, również konieczne jest zapoznanie się z jego charakterem pokazanym w Jego dwóch harmonijnych księgach – Natury i Objawienia.

Apostoł mówi nam, że „bez wiary nie można podobać się Bogu”. Równie niemożliwe jest posiadanie wiary bez wiedzy. Zapoznawanie się z Bogiem staje się więc naszym obowiązkiem. Powinniśmy nieustannie być badaczami Jego charakteru. Bóg objawił nam swój charakter wystarczająco dobrze, abyśmy mogli jasno dostrzec główne zasady rządzące wszystkimi Jego działaniami i dlatego możemy bezpiecznie i z ufnością zaufać Mu, wiedząc na podstawie dowodów podanych nie tylko w Jego obecnym i przeszłym postępowaniu, lecz także w stwierdzeniach Jego Słowa odnoszących się do Jego przyszłych celów, że Sędzia całego świata będzie czynił dobrze.

Wiara jest naszym własnym działaniem, a jedynym sposobem wzmocnienia jej przez kogoś innego jest podanie niezbędnych dowodów, na których można ją oprzeć. Stąd nie musimy modlić się o jej wzrost, lecz szukać i modlić się o wiedzę, z której ona wyrośnie oraz o łaskę, by opierać się pysze i uprzedzeniom, tak, byśmy mogli przyjmować prawdę do szczerego umysłu.

PANI C. T. R.

(Niepublikowany w języku polskim)

W.T. R-677a-1884r.