<< Wstecz	Wybrano: R-5863 a,   z 1916 roku.	Zmień język na
		Drukuj

„On dzień Pański przyjdzie jako złodziej w nocy, w którym niebiosa z wielkim trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone ogniem stopnieją, a ziemia i rzeczy, które są na niej, spalone będą” - 2 Piotra 3:10.

Chociaż ci z nas, którzy są zaznajomieni z Teraźniejszą Prawdą wiedzą, co św. Piotr przedstawił w swoim ogólnym liście do Kościoła, to jednak dobrze jest często pobudzać nasze czyste umysły przez przypominanie rozważań dotyczących tych ważnych rzeczy, „byśmy snać nie przeciekli” – 2 Piotra 3:1-2; Żyd. 2:1.

W tym Liście Apostoł napomina cały Kościół wskazując na istotne znaczenie rozwijania owoców Ducha Świętego. Następnie przypomina im wizję nadchodzącego Królestwa, którą on sam, św. Jakub i św. Jan widzieli na świętej górze. Wskazuje także na potrzebę pilnej uwagi jaka ma być poświęcana badaniu proroctw. Ostrzega ich przed fałszywymi nauczycielami, którzy pojawiają się między nimi. Przypomina im o potępieniu i upadku, jakie przyszły na aniołów, którzy byli nieposłuszni Bogu; o katastrofie, jaka spotkała Sodomę i Gomorę z powodu zepsucia, o zniszczeniu niepobożnych w wielkim Potopie, o przewrotnym i złym postępku proroka Balaama i o konsekwencjach tego postępku. Następnie zarzuca niektórym z nich, kroczenie śladem Balaama, po czym oświadcza, iż sprawy nie zawsze będą się toczyć w taki sam sposób, jak dotąd; że zło nie zawsze będzie tryumfować, lecz nadejdzie wielka zmiana, która będzie wstępem do nowego zarysu Boskiego Planu, zwanego ustanowieniem Królestwa Bożego na ziemi.

Św. Piotr wykazuje, że ta wielka zmiana przyjdzie nagle – będzie to tak radykalna zmiana, jak za dni Noego, gdy katastrofa przyszła nagle, a której nadejście będzie wyszydzone przez tych, którzy mają pozór pobożności, lecz nie posiadają jej mocy (2 Piotra 3:3-4). Ta katastrofa obrazowo jest zilustrowana jako wielki pożar. „Niebiosa” zapalą się i spłoną. Następnie zapali się i spłonie „ziemia”. „Żywioły” zaś stopnieją pod żarem gorąca.

OGIEŃ JEST NIEZBĘDNYM PRZYGOTOWANIEM DO KRÓLESTWA

Czytając to proroctwo, większość chrześcijan myśli, że opisuje ono literalne spalenie rzeczywistych niebios i ziemi. Jednak, jak wykazywaliśmy przez wiele lat, sądzimy, że istnieje o wiele logiczniejsze wyjaśnienie tego proroctwa, którego wypełnianie już się rozpoczęło. Ten czas Wielkiego Ucisku, który nastąpi krótko po Wtórym Przyjściu Chrystusa, będzie doświadczeniem, jakiego nie było, odkąd istnieją narody (Dan. 12:1). W pewnym obrazie Pismo Święte przyrównuje to do wielkich spienionych fal morskich, które mają sprawić, że morze pochłonie góry (Ps. 46). To ilustruje ziemskie rządy, które zostaną przygniecione i zniesione przez rozszalałe morze ludzkich namiętności, gdy powstaną wzburzone masy narodów. W innej figurze ucisk ten opisany jest jako „gwałtowny wicher” wywracający wszystko. W trzeciej figurze jest porównany do  uwolnienia „czterech wiatrów ziemi”, „czterech wiatrów niebios”, a jeszcze w innym obrazie do wielkiego „ognia” (Izaj. 66:15; Jer. 4:13; 23:19-20; 1 Król. 19:11-12; Obj. 7:1-3; Dan. 7:2; Sof. 3:8 itd.). Cała ziemia ma być pożarta ogniem Bożej popędliwości, ogniem sprawiedliwego Bożego gniewu. Ogień Bożego gniewu nie oznacza literalnego ognia, podobnie jak wyrażenie ognisty koń. To jest ogień Boskiego gniewu przeciwko grzechowi, objawia się on już teraz i będzie jeszcze trwał.

Należy pamiętać, że Wtóre Przyjście naszego Pana ma sprowadzić czas odświeżenia i restytucji dla całej ludzkości (Dzieje Ap. 3:19-21), więc musimy zinterpretować te [R5864: strona 71] symbole, oznaczające ucisk, w harmonii z oświadczeniem Pisma Świętego. Słowo „niebiosa” jest obrazowym określeniem obecnych instytucji religijnych – kościelnictwa. Ogień rozszerzy się także na ustrój społeczny, na społeczny porządek rzeczy- społeczne, polityczne, finansowe i kościelne systemy razem stanowiące obecny porządek. Kościelne systemy, jak wierzymy zgodnie z Biblią, będą zniszczone jako pierwsze,. Ogień ten dotknie następnie organizacje społeczne i przemysłowe – handel, klasę kapitału i klasę pracy, społeczeństwo itd. Pożre żywioły kapitalistyczne, bankowe, polityczne, religijne, przemysłowe. Wszystko to zostanie „rozpuszczone”, „roztopione” –  rozdzielone, podzielone na części, nie będzie się trzymać razem i w końcu zostanie zmiecione.

Jeżeli ten wielki kataklizm ucisku byłby wszystkim, czego mielibyśmy się spodziewać, to najmądrzej byłoby nic o tym nie mówić. Moglibyśmy powiedzieć: „Nie myślcie ani nie mówcie nic o tym, bo będzie to wystarczająco bolesne, gdy przyjdzie”. Jednak Biblia mówi nam, że ten wielki ucisk jest zamierzony tylko po to, aby znieść te przerośnięte systemy religijne, społeczne, polityczne itd., i że na tych gruzach Bóg ustanowi Królestwo Mesjasza dla błogosławienia świata, dlatego radujemy się z tego ucisku i widzimy, że jest on potrzebny. Znajomość tego byłaby wielką pociechą i ulgą dla umysłów wielu przerażonych, którzy widzą zbliżający się z coraz większym pędem ucisk, a nie mogą jeszcze dostrzec jego ostatecznych dobrych wyników; którzy czują, że rewolucja i anarchia zagraża całemu światu, lecz nie widzą złotych obwódek wokół ciemnych chmur ucisku.

Zasada rozkładu i odbudowy nieustannie działa w naturze. Skały ulegają rozkładowi; ten proces użyźnia ziemię i przyczynia się do wzrostu roślin. Organizmy zwierzęce i roślinne ustawicznie ulegają rozkładowi i przez to dostarczają składników na nowe formacje, nowe organizmy. Podobnie i jałowy grunt ludzkich serc musi być skruszony, a obecny ustrój musi ulec rozkładowi, zanim nasienie Prawdy będzie mogło być zasiane i przynieść owoce Nowej Dyspensacji. Podczas Wieku Ewangelii Bóg prowadził tych, którzy już ulegli skruszeniu i poddali się Jego procesowi odbudowy. Świat zaś będzie potrzebował czasu Wielkiego Ucisku. Ci ludzie nie są usposobioną klasą, która teraz szuka Boga i stara się czynić Jego wolę. Gdybyśmy mieli moc, mogącą uchronić któregokolwiek z naszych światowych przyjaciół przed uciskiem, to wierzymy, że przez taką ochronę, wyrządzilibyśmy mu rzeczywistą krzywdę zamiast dobra.

WŁAŚCIWA POSTAWA ŚWIĘTYCH

Boski sposób postępowania ze światem w tym czasie będzie pracą zręcznego chirurga, który rani, aby leczyć i którego nóż musi dosięgnąć samego korzenia nieznośnego wrzodu, bo inaczej ten wrzód uśmierciłby pacjenta. Pan daje do zrozumienia, że podczas Czasu Ucisku ci, którzy będą szukać sprawiedliwości i pokory, otrzymają przynajmniej pewną miarę ochrony (Sof. 2:2-3). Lecz dla tych, którzy nie szukają sprawiedliwości i pokory, lepiej będzie przejść przez ucisk, aby mogli oni się przygotować do wielkich błogosławieństw, jakie nastąpią potem. Apostoł dowodzi, że obecny porządek rzeczy nie zadowala nikogo, kto ma odpowiedni stan serca.

Ten dawno przepowiedziany Czas Ucisku, jakiego nigdy nie było [R5864: strona 72] ani potem więcej nie będzie (Dan. 12:1; Mat. 24:21), już się rozpoczął. Codziennie wzmaga się ogień ludzkich namiętności. Jaką postawę serca powinniśmy przyjąć wobec nadchodzącego rozpadu, który teraz jest tuż przed drzwiami? Jaki powinien być sposób postępowania tych, którzy są prospektywnymi obywatelami wielkiego Rządu, który zostanie ustanowiony, by kontrolować ziemskie sprawy pod nadzorem Chrystusa Jezusa, prawowitego Króla ziemi? Powinniśmy pamiętać, że aby stać się członkami klasy Królestwa, która ma mieć udział w rządzeniu ziemią przez tysiąc lat, musimy być odłączeni od celów, ambicji i metod obecnego porządku. Jedną z najważniejszych kwestii jest rozpoznanie ogromnej różnicy pomiędzy obecnym porządkiem rzeczy i Nowym Porządkiem, będącym już na wyciągnięcie ręki, i w związku z tym zajęcie odpowiedniego stanowiska. W międzyczasie powinniśmy czynić dobrze wszystkim ludziom, w miarę naszych możliwości, a szczególnie Domownikom Wiary, naszym braciom w Chrystusie.

Jako lojalne dzieci Wielkiego Króla Wszechświata, który niebawem zainauguruje Swoje Królestwo, składając władzę w ręce Swego Syna, modlimy się: „Przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja na ziemi tak, jak jest w niebie”. Radujemy się, iż wokoło nas widzimy różne dowody, świadczące o tym, że nasze modlitwy o to Królestwo zostaną teraz wysłuchane. W międzyczasie musimy żyć w harmonii z tą modlitwą. Św. Piotr przypomina nam: „Jakimiż wy macie być” w świątobliwości żywota, w odosobnieniu od świata! Apostoł stawia to poważne pytanie także nam. Jest ono teraz bardziej aktualne niż kiedykolwiek przedtem.

Złóżmy te drogocenne słowa w naszych sercach, ponieważ stoimy w bliskiej obecności Wielkiego Sędziego ziemi. Napomnienia i zachęty, które były najpierw pisane do Kościoła, żyjącego ponad osiemnaście stuleci temu i które wywierały korzystny wpływ przez cały Wiek Ewangelii, są szczególnie skierowane przez Ducha do tych z Kościoła, którzy żyją teraz, w Dniu Bożym. Są oni wielce uprzywilejowani w porównaniu do wszystkich ludzi na świecie, a także do mas rzekomych naśladowców Chrystusa nieposiadających tej wiedzy!

Słowa Apostoła, znajdujące się przy końcu jego Listu, powinny być dla nas szczególną zachętą i radością teraz, w tym krótkim okresie oczekiwania – od czasu zakończenia się Czasów Pogan. Mówi on: „A nieskwapliwość Pana naszego miejcie za zbawienie wasze” (2 Piotra 3:15). Jak bardzo mogą się radować z tego nieco przedłużonego czasu ci drodzy Panu, którzy przyszli do znajomości Teraźniejszej Prawdy i poświęcili się Bogu po październiku 1914 roku! Jak bardzo raduje się wielu naśladowców Chrystusa, którzy dłużej znają te cenne prawdy. Pan miłosiernie udzielił im trochę więcej czasu na uczynienie ich powołania i wyboru pewnym! Być może niektórzy z nich nie byli jeszcze gotowi, gdy skończyły się Czasy Pogan.

„Przetoż najmilsi! tego oczekując [obalenia obecnego porządku i ustanowienia chwalebnego królestwa drogiego Syna Bożego], starajcie się, abyście bez zmazy i bez nagany od niego znalezieni byli w pokoju”; ponieważ nasz Pan „was może zachować od upadku i stawić przed oblicznością chwały swojej bez nagany z weselem ... Amen” – 2 Piotra 3:14; Juda 24,25.

Na Straży 1992/3/06, str. 61;    W.T. R-5863a-1916r.