<< Wstecz |
Wybrano: R-4867 a, z 1911 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
„Wniwecz obrócony, aż przyjdzie ten...”
- EZECH. 21:25-27 – 3 WRZEŚNIA [1911] -
„Odwróć się od złego, a czyń dobrze; szukaj pokoju, a ścigaj go” –
Ps. 34:15.
Dając
Izraelitom Zakon, Bóg wyraźnie określił wymagania i warunki, na których mogą
być przyjęci jako Jego lud. Jeśli pozostaną posłuszni Bożym wymaganiom,
wszystko będzie działać na ich korzyść. Będą bogatym, dobrze prosperującym,
błogosławionym narodem Pana. Jeśliby jednak postąpili przeciwnie, zlekceważyli
Boże ustawy i stali się bałwochwalcami, Pan będzie się im sprzeciwiał i wyda
ich w ręce wrogów, by byli karani, aż minie dla nich „siedem czasów” – 3 Moj.
26:18,21,24,28 [„siedem czasów” wg KJV, w polskich tłum. „siedem kroć” lub
„siedem razy”].
Bóg
znał oczywiście koniec na początku. Mimo to Boża cierpliwość manifestowała się
we wszystkich doświadczeniach narodu aż po obalenie rządu Sedekiasza, który był
ostatnim królem z linii Dawida mającym zasiadać na tronie. Przekonaliśmy się, w
jaki sposób zło zastępowało dobro, zarówno w sprawach dotyczących króla, jak i
postępowania narodu oraz jak Boża opatrzność karała lud, by ciągle od nowa
wyprowadzać ich z bałwochwalstwa. Teraz jednak nadszedł czas na całkowite
zburzenie ich narodowego istnienia na okres „siedmiu czasów”, czyli siedmiu
lat, zgodnie z przepowiednią Mojżesza. W tym jednak wypadku lata należy
rozumieć symbolicznie, ponieważ ich niewole często trwały więcej niż
siedem lat. Przyjmując zatem, że owe siedem lat, czyli „czasów”, były latami
symbolicznymi, przekonajmy się, na jak długi okres miały się one rozciągać.
Powszechnie
przyjmuje się, że w symbolice biblijnej każdy dzień przedstawia rok, a żydowski
rok liczył dwanaście miesięcy po trzydzieści dni każdy. Zgodnie z tym każdy rok
przedstawia symbolicznie trzysta sześćdziesiąt lat, zaś siedem lat karania
oznacza 7 × 360 = 2520 lat.
Jeśli
zatem czytamy, że królestwo będzie „wniwecz, wniwecz obrócone” aż do przyjścia
Mesjasza, winniśmy rozumieć, że owo „obrócenie wniwecz” będzie trwało przez
łączny okres 2520 lat, począwszy od chwili, gdy korona została odebrana
Sedekiaszowi w 606 r. p.n.e. (70 lat przed dekretem Cyrusa z 536 r. p.n.e.,
zezwalającym na powrót ludu).
SPOJRZENIE
NA FAKTY
Dostrzeganie
wypełniania się Bożych przepowiedni jest zawsze interesujące i pożyteczne dla
studentów Biblii. Gruntuje ono wiarę, sprawia, że wszystkie Boże obietnice
stają się dla nas bardziej realne, upewnia nas, że Bóg dogląda spraw Izraela,
to zaś tworzy grunt ufności, że również sprawy duchowego Izraela – Kościoła –
toczą się pod Jego nadzorem.
Patrząc
wstecz na tory, którymi toczyła się historia, zauważamy wypełnienie się
oświadczenia, że naród izraelski miał być „obrócony wniwecz i wniwecz”. Po
przywróceniu go przez Cyrusa w 536 r. p.n.e. cieszył się jeszcze narodową
egzystencją przez sześćset lat. Jednak przez cały ten czas Żydzi nie mieli
króla z rodu Dawida, z rodu Bożej obietnicy, byli zaś pod zarządem różnych,
kolejno po sobie następujących narodów, zgodnie z tym, jak jest napisane: „I
będzie Jeruzalem deptane od pogan, aż się wypełnią czasy [lata] pogan” [Łuk.
21:24]. Niektórzy wskazują na królów z rodu Machabeuszy. Odpowiadamy jednak, że
nie byli oni ustanowieni przez Boga i nie pochodzili z rodu królewskiego. Ktoś
mógłby przypomnieć nam królowanie Heroda z czasów Jezusa na początku naszej
ery. Odpowiadamy jednak, że Herodowie nie pochodzili z rodu Dawida – byli
Edomitami, czyli wywodzili się z plemienia Ezawa, i panowali nad Izraelitami
jako przedstawiciele wielkiego Imperium Rzymskiego.
CZASY
POGAN
Gdy
Bóg usunął obrazowe królestwo Izraela i swój obrazowy tron na świecie
reprezentowany przez ród Dawida, panowanie nad ziemskim królestwem powierzył
poganom. Owa dzierżawa władzy, jak to przedstawione jest w Proroctwie Daniela,
miała trwać „siedem czasów”, czyli 2520 lat. Innymi słowy, w tym samym czasie, gdy
Izrael miał mieć swoje „siedem czasów” ucisku i niewoli, poganie mieli mieć
swoje „siedem czasów” powodzenia. Obydwa te okresy miały zaś skończyć się w tym
samym czasie – po 2520 latach od roku 606 p.n.e., czyli w październiku 1914 r.,
co oznacza koniec Czasów Pogan. Jeśli ktoś byłby skłonny podejmować dyskusję na
temat dokładności tych liczb, nie będziemy się spierać, a jedynie stwierdzimy,
że jakiekolwiek nieścisłości dotyczące tego obliczenia muszą być z konieczności
niewielkie – może rok, może dwadzieścia lat, jednak na tak długim okresie,
jakże znikome byłyby te rozbieżności.
To,
czym jesteśmy szczególnie zainteresowani, to wydarzenia z tą sprawą związane
oraz co wydarzy się, gdy ten długi okres się zakończy.
1. Fakty są zaś takie, jak to już zostało zauważone:
zabory Izraela przez blisko siedemset lat oraz narodowe zniszczenie przez ponad
tysiąc osiemset lat; w odniesieniu do pogan: powodzenie przez 2520 lat dla
kolejnych mocarstw: (a) Babilonu, pierwszego imperium światowego, (b)
Medo-Persji, drugiego imperium światowego, (c) Grecji, trzeciego imperium
światowego oraz (d) Rzymu, czwartego światowego imperium. Zgodnie z biblijnym
poglądem na tę sprawę czwarte imperium światowe jest nadal reprezentowane przez
papiestwo oraz przez różne tak zwane chrześcijańskie rządy świata. Działały one
i odnosiły powodzenie przed długi okres zaborów i zburzenia obrazowego
królestwa Bożego.
2. Następnym wydarzeniem po zakończeniu się „siedmiu
czasów” (2520 lat trwa do 1915 r.) będzie ustanowienie Królestwa Mesjasza i uznanie
go przez Izraelitów, po czym nastąpi błogosławienie wszystkich narodów ziemi.
Pamiętajmy
jednak, że październik 1914 roku oraz ustanowienie Królestwa Chrystusowego nie
mają nic wspólnego ze spaleniem świata, jak niektórzy sądzą. Wprost przeciwnie,
oznaczają one błogosławieństwo dla świata, wyznaczają początek tego, o czym św.
Piotr pisał takimi słowami: „Czas naprawienia wszystkich rzeczy, co był
przepowiedział Bóg przez usta wszystkich świętych swoich proroków od wieków”
(Dzieje Ap. 3:19-23).
Straż 3/2011 W.T. R-4867a-1911r