<< Wstecz	Wybrano: R-671 c,   z 1884 roku.	Zmień język na
		Drukuj

Przekleństwo wraz ze swoimi cierniami i ostami, przynoszące ciężką pracę, znużenie, pot na twarzy, w celu zdobycia codziennego chleba ma tendencję do rodzenia samolubstwa. Usiłując zdobyć potrzeby i wygody w tym życiu wydaje się prawie koniecznością, że musimy starać się otrzymać tak dużo jak to możliwe, w zamian za tak mało, jak to możliwe lub innymi słowy mocno się targować.

Chociaż samolubstwo jest zawsze obrzydliwym chwastem jest ono tak powszechne i tak głęboko zakorzenione w upadłej rasie, że można go znaleźć w każdym ogródku. Bardzo często kwitnie ono najbardziej w sercach bogatych i dobrze usytuowanych, gdzie trudno zrozumieć jego chciwy owoc, podczas gdy można go do pewnego stopnia usprawiedliwić u tych stosunkowo biednych.

Nie jest zatem zaskakującym fakt, że jest nam najtrudniej wyplenić go, kiedy stajemy się książętami – dziećmi Króla Królów. Jak wielka jest ta skłonność nawet u takich do pozwalania na wzrost tego chwastu i jedzenia jego owoców. Och, żebyśmy wszyscy zdali sobie sprawę jak niestosowne jest to samolubstwo w rodzinie królewskiej. Oby każdy z nas z dnia na dzień bardziej zwracał uwagę na ten fakt przed światem.

Najgorsza forma zła jest ta, która objawia się wobec Boga – Jego prawdy – Jego łask. Przyzwyczajeni do otrzymywania jak najwięcej za zapłaconą kwotę oraz płacąc możliwie najmniej za rzeczy do codziennego życia, możemy zacząć przejawiać podobne usposobienie wobec Boga, by zdobyć „koronę życia”, „chwałę, część i nieśmiertelność”.

Bóg zawiera przymierze z tymi usprawiedliwionymi z wiary, odkupienie których jest w Chrystusie Jezusie, że jeśli poświęcą i ofiarują się całkowicie Jego służbie, On natychmiast udzieli im „drogich i największych obietnic” a w przyszłości ich spełnienie.

Nasze małe wszystko jest w rzeczywistości mizerną wartością. Cóż znaczy nasze siedemdziesiąt lat życia! Jak niewiele mentalnego wigoru! Jak niewiele sił fizycznych! Jak niewiele pieniędzy i wpływu!  A mimo to małe wszystko, bez względu jak wielkie lub mało znaczące może być dla was; jest wszystkim, czego Bóg wymaga w zamian za swój wielki dar.

Przyznajemy, że to wielka okazja – takie wielkie i wspaniałe bogactwa i chwała za cenę tak małą, że nie warto jej z tym porównywać a jednakże, jak wielu takich, jak Ananiasz i Sefira stara się zatrzymać cześć tej ceny.

Według naszego przymierza powinniśmy zrobić wszystko, co w naszej mocy, by używać „całego naszego umysłu, całej naszej duszy i całej naszej siły”, co oczywiście obejmuje ich owoce: cały nasz wpływ, pieniądze i nasz czas również. Jednakże jak bardzo mamy tendencję do mówienia Panu czynami: „Wiem, że to jest tanio, ale czy nie mógłbyś wziąć trochę mniej” Myślę, że tak zrobisz. Ja wiem, że ty kochasz i myślę, że nie odmówisz mi nagrody, nawet jeśli zatrzymam cześć ceny”.

Wielu pragnie korony życia i chwały, gdyby mogło ją tanio kupi

Niektórzy chcieliby znać prawdę, gdyby jej zdobycie nie wiązało się z poświęceniem dużej ilości czasu i wysiłku w poszukiwaniu jej jak ukrytego skarbu. Tacy trzymaliby się jej mocno, gdyby tylko przynosiła ze sobą ziemskie zaszczyty i szacunek, nie wiązała się z utratą przyjaciół, wpływu itd.  Ale na próżno szukacie takich okazji. Jeśli szukasz prawdy, a poprzez nią korony, musisz być przygotowany, by za nie zapłacić.

Biorąc pod uwagę wszystkie te okoliczności, czyż samolubstwo nie jest zawsze godne pogardy, zwłaszcza z naszą relacją związku przymierza z Bogiem. Bądźmy bardzo ambitni, by zwiększać nasze zdolności, abyśmy tym samym zwiększali naszą służbę i ofiarę, mówiąc razem z Apostołem: „Wszystko uznaję za szkodę wobec doniosłości, jaką ma poznanie Jezusa Chrystusa, Pana mego, dla którego poniosłem wszelkie szkody i wszystko uznaję za gnój, żeby zyskać Chrystusa, … żeby poznać (doświadczyć) go i doznać mocy zmartwychwstania (do istoty duchowej) jego, i uczestniczyć w cierpieniach jego, stając się podobnym do niego w jego śmierci,  aby tym sposobem dostąpić (emfatyczny przedimek w greckim – wyjątkowego lub głównego) zmartwychwstania (literalnego – z martwych) (Filip. 3:8-11). „A z Nim ci, którzy są powołani i wybrani, oraz wierni (Obj. 17:14).

W.T. R-671c-1884r