<< Wstecz |
Wybrano: R-5294 a, z 1913 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
„Duchów sprawiedliwych, którzy doszli do doskonałości”
„Ale przystąpiliście do góry Syjon i
do miasta Boga żywego, do Jerozolimy niebieskiej i do niezliczonych tysięcy
aniołów, do ogólnego zgromadzenia Kościoła pierworodnych, którzy są spisani w
niebie, do Boga, Sędziego wszystkich i do duchów sprawiedliwych (ludzi), którzy doszli do
doskonałości.” - Żyd. 12:22, 23.-Popr. tłum.
Apostoł mówi tu do Kościoła i
wskazuje na okres kończący obecny wiek. Kontekst dowodzi, że przy końcu tego
wieku ewangelicznego, wszystko, co może być poruszone, zostanie potrząśnięte -
i zniesione, z wyjątkiem tego, co się nie chwieje. A tym, co się nie chwieje
jest Królestwo Boże, które po tych wstrząsach będzie ustanowione. Apostoł
przyrównuje inaugurację tegoż Królestwa do inauguracji Przymierza Zakonu, przy
górze Synaj, kiedy to wszystek Izrael słyszał grzmoty, gromy i głosy trąb, a
góra pokryta była dymem; i „Mojżesz
przystąpił do ciemnej mgły, w której był Bóg” - i wszedł na górę. Wszystko
to było pieczętowaniem owego Przymierza Zakonu, przez ręce figuralnego
pośrednika Mojżesza - i szczegóły te były typem, czyli figurą.
Pozafigurą jest to, co teraz
nadchodzi - do czego Kościół dojdzie przy końcu tego wieku. Będą wtedy różne
zamieszania i starcia na świecie - jakoby pozaobrazowe grzmoty i błyskawice. A
jak było w figurze, tak będzie i w pozafigurze, że ludzkość znajdzie się w
zatrwożeniu, w wielkim strachu i utrapieniu. Przy końcu tego utrapienia i
ucisku Nowe Przymierze zostanie zainaugurowane. Pośrednikiem będzie Jezus
Chrystus, jako chwalebna Głowa i Kościół, Jego Ciało.
Według greckiego oryginału
(Diaglott) Apostoł mówi, że zbliżamy się do ogólnego zgromadzenia Kościoła
Pierworodnych. W skład tego wchodzi Chrystus, Głowa, i wszyscy wierni i
poświęceni tego wieku, tak żyjący w przeszłości jak i ci, co żyją obecnie.
Wlicza się w to Małe Stadko i Wielkie Grono; albowiem wszyscy razem stanowią
Kościół Pierworodnych, których imiona spisane są w niebie. Wynika więc z tego,
że ta pozafiguralna demonstracja nastąpi, gdy Małe Stadko będzie już zebrane.
Zbliżamy się do tego czasu z każdym dniem - a poniekąd już w to wchodzimy.
Apostoł mówi również, że zbliżamy
się do czasu, w którym „duchy
sprawiedliwych” (ludzi) będą uczynione doskonałymi. Nielogicznym byłoby
wnosić, że Apostoł mówił najpierw o całym Kościele Pierworodnych, a następnie o
pewnej części tegoż Kościoła. Rozumiemy, więc, że to orzeczenie stosuje się do
innej klasy. Szukając za taką klasą, przypominamy sobie Starożytnych Ojców
Świętych, którzy są klasą oczekującą dopełnienia i uwielbienia Kościoła. O
tych, więc jest tu wzmianka, we właściwym miejscu i porządku. Powiedziawszy o
ogólnym zgromadzeniu Kościoła pierworodnych, św. Paweł mówi też o tej drugiej
klasie – „o duchach mężów
sprawiedliwych”, którzy mają dostąpić doskonałości. Inny dowód, że to
orzeczenie nie stosuje się do Kościoła, ale raczej do Ojców Świętych, jest ten,
że ani Kościół, ani członkowie Wielkiego Grona nie dostąpią doskonałości
ludzkiej. Koniecznym warunkiem, iż członkowie Kościoła stają się klasą duchową
jest to, że oni wyrzekają się natury ludzkiej.
Zachodzi teraz pytanie:, W jaki
sposób orzeczenie to może być zastosowane do Ojców Świętych? Odpowiadamy: Przez
zestawienie tych samych słów w trochę innym porządku; a mianowicie: „Mężów doskonałych, których duchy były
sprawiedliwe.” Ojcowie Święci byli sprawiedliwymi w duchu, chociaż
cieleśnie poddani byli słabościom. Apostoł, więc wspomina o tej klasie i mówi,
że oni dostąpią lepszego zmartwychwstania, chociaż nie lepszego od członków
Kościoła. Zmartwychwstanie Ojców Świętych będzie lepsze od reszty ludzkości w tym
znaczeniu, że oni powstaną w ciałach doskonałych. Ponieważ oni byli
sprawiedliwymi w duchu, przeto uczynieni będą doskonałymi zaraz na początku
czasów restytucji.
Gdy góra używana jest w Piśmie
Świętym w zastosowaniu obrazowym, przedstawia zwykle królestwo. Góra Syjon
przedstawia Królestwo Boże. To Królestwo Syjonu obejmie całą ziemię i ono ma
być wnet ustanowione. Ustanowienie tego Królestwa jest więc główną treścią
tego, co Apostoł mówi w tych wierszach. O Królestwie niekiedy mówione jest też
obrazowo, jako o mieście, lecz ściślej mówiąc, góra przedstawia naród, a miasto
rząd danego narodu. Taka mowa obrazowa jest i teraz w zwykłym użyciu. Na
przykład, gdy czytamy, że Paryż robi to lub owo, rozumiemy, że mowa jest o
rządzie francuskim; tak samo jak Londyn przedstawia rząd brytyjski, Washington,
rząd Stanów Zjednoczonych i t. d.
Nasz tekst mówi o świętym Królestwie
Bożym. Następnie, rozwijając myśl tę dalej, Apostoł przyrównuje to Królestwo do
stołecznego miasta, do niebiańskiej Jerozolimy. W ten sposób on wyraża myśl, że
jak literalna Jerozolima była stolicą figuralnego Królestwa Bożego, tak będzie
Jerozolima niebiańska - wyższy rząd, który będzie -władzą rządzącą nad całą
ziemią. Te różne określenia i nazwy pokazują nam pozafigurę ziemskiego Syjonu,
ziemskiej Jerozolimy. Potem podane jest to drugie orzeczenie, o sprawiedliwych
w duchu uczynionych doskonałymi. Ci byli już sprawiedliwymi w duchu, więc w
słusznym czasie uczynieni będą doskonałymi w istocie, dostąpiwszy obiecanego im
lepszego zmartwychwstania.
W łączności z tym jest jeszcze
orzeczenie: „I do niezliczonych
tysięcy aniołów.” Są to duchowi aniołowie Boży, którzy dużo mają do
czynienia w służbie Bogu. Rozumiemy, że są to ci sami aniołowie, o których
wspominał Jezus, gdy powiedział, że wyzna nas przed Ojcem i przed świętymi
aniołami. Są to ci, którzy służyli świętym w całym tym wieku Ewangelii.
Właściwym jest rozumieć, że aniołowie ci spotkają nas i będą obecni, gdy
Kościół będzie przedstawiony Ojcu.
Straż 03/1956 str. 41, 43 W.T. R-5294 a -1913 r.