<< Wstecz	Wybrano: CR-485 ,   z 1916 roku.	Zmień język na
		Drukuj

W IZRAELU FIGUROWANE BŁOGOSŁAWIENSTWA DLA KOŚCIOŁA I ŚWIATA

„Cokolwiek przedtem napisano ku naszej nauce napisano abyśmy przez cierpliwość i przez pociechę Pism nadzieję mieli” Rzym. 15:4

Pisma Starego testamentu obfitują w figury mające znaczenie. Pan Bóg wybrał naród Izraela, który miał służyć za obraz do pokazania: Co Pan Bóg czyni teraz i co ma zamiar jeszcze uczynić dla świata przez Chrystusa i przez Kościół.

Z jednego punktu zapatrywania dwanaście pokoleń Izraela według ciała reprezentowały dwanaście pokoleń duchownego Izraela (2 Moj. 19:5-6; 1 Piotra 2:9; Obj. 7:1-8).

W innym obrazie w Dniu Pojednania Izrael wyobrażał nienawrócony świat, zaś kapłani wyobrażali Kościół wieku Ewangelii. W dniach po dniu Pojednania, Izrael reprezentuje świat podczas tysiącletniego panowania Chrystusa pod kierownictwem uwielbionego kapłaństwa.

Dalej. Pierworodni Izraela, którzy ostatniej nocy przed wyjściem z Egiptu byli zachowani, (bowiem anioł, który mordował wszystkie pierworodne Egiptu ich pominął) reprezentują Kościół Pierworodnych, którzy teraz bywają zachowani dla krwi Chrystusa pokropieni w ich sercach podczas tej nocy grzechu. Pierworodni Izraela byli następnie wyobrażeni w pokoleniu Lewiego odłączonego dla pewnego celu. To pokolenie reprezentuje: Domowników Wiary w wieku Ewangelii, z których Królewskie Kapłaństwo jest wybierane. Klasa Chrystusowa. Królewskie Kapłaństwo było figurowane przez Melchizedeka, kapłana i króla Salem, który żył za czasów Abrahama (1 Moj. 14:17-20; Ps. 110:4; Żyd. 7:1-17; Żyd. 7:21). Melchizedek doskonale wyobraża Chrystusa (Głowę i Ciało) w chwale, ponieważ w nich łączą się te dwa urzędy to jest urząd kapłański z królewskim. Jezus zaś jest głównym Królem i Arcykapłanem.

Ważnem jednak jest, aby te różne figury i obrazy trzymać oddzielne jedne od drugich, inaczej wynikł by z tego chaos i zamieszanie. Pisma Nowego Testamentu rzucają wiele światła na ten przedmiot. Apostoł Paweł mówi nam, że Zakon Żydowski był cieniem przyszłych rzeczy i że kapłani Izraela wyobrażali rzeczy duchowne. (Żyd. 8:1-6; Żyd. 10:1)

DWA NARODY IZRAELSKIE

Pismo święte wspomina o dwóch narodach Izraela to jest o Izraelu, według ciała i o Izraelu, według ducha. (Rzym. 9:8; Gal. 6:16.) W figurze, gdzie Izrael reprezentuje świat w ciągu tysiąclecia – rodzaj ludzki znajdować się będzie w Przymierzu z Bogiem i otrzyma błogosławieństwa jak otrzymywał swego czasu Izrael. To będzie działo się stopniowo. Na początku tysiąclecia krew „lepszych ofiar” będzie użytą i zastosowaną na korzyść całego świata. Nowe Przymierze, obiecane Izraelowi, zostanie wprowadzone, cały rodzaj ludzki stopniowo będzie przyłączał się do Izraela jako część ziemskiego nasienia Abrahama. (Jer. 31:31-34; Izaj. 2:2-4; Mich. 4:1-4; 1 Moj. 12:3; 1 Moj 22:16-18). Zaś duchowny Izrael będzie wtedy niewidzialnym rządcą, jako uwielbione duchowne istoty, panujący w królestwie Chrystusowym, którego królestwo stanie się „pożądaniem wszystkich narodów”, któremu też „wszelkie się kolano skłoni i wszelki język będzie wyznawał”. (Agg. 2:8; Izaj. 45:23).

Jak Mojżesz był pośrednikiem starego Prawa Zakonu Izraela, tak Chrystus będzie pośrednikiem Nowego Przymierza. Wielkim Prorokiem, o którym Mojżesz prorokował mówiąc „Proroka wam wzbudzi Pan Bóg wasz, z braci waszych jako mnie, jego słuchać będziecie we wszystkim cokolwiek do was mówić będzie i stanie się, że każda dusza, któraby nie słuchała tego Proroka, będzie wygładzona z ludu” (5 Moj. 18:18-20, Dz.Ap. 3:22-23).

Ten wielki pośrednik będzie zdolnym uczynić dla świata to czego Mojżesz nie był zdolnym uczynić dla Izraela. Mojżesz nie był zdolnym darować grzechów Izraelowi ani podnieść go z upadku i przyprowadzić go do doskonałości i restytucji. Lecz rzeczywisty Pośrednik to uczyni dla całego świata ktokolwiek tylko tego zechce.

KREW KOZŁÓW I CIELCÓW

Dzieło jakie ma być przeprowadzone w Nowym Okresie, będzie ponowne wyrycie Prawa Bożego na sercach ludzkich i przyprowadzenie ludzkości spowrotem do fizycznej, umysłowej i moralnej doskonałości, jaką pierwotnie posiadali pierwsi rodzice nasi rodzice przed grzechem. Wtedy rodzaj ludzki nie tylko będzie zdolnym zachować doskonałe Prawo Boże, ale będzie się w nim rozkoszował. Tym, który jedynie może przyprowadzić rodzaj ludzki do doskonałości, jest Pan nasz Jezus Chrystus, który jest tym narzędziem wybranym od Boga, do przeprowadzenia tak wielkiego dzieła. On jest tym doskonałym, bez grzechu, który z rozporządzenia Bożego położył życie Swoje za Adama i cały rodzaj ludzki.

Gdy Mojżesz miał ogłosić ludowi Prawo Zakonu, wziął krew cielców i kozłów, i pokropił najpierw Tablicę Prawa a następnie lud Izraelski. (2 Moj. 24:3-8.) Tym sposobem Prawo Zakonu zostało ustanowione, czyli lud Izraelski zawarł Przymierze z Bogiem. To ustanowienie Prawa figurowało, ustanowienie Nowego Przymierza przez Chrystusa, który zadość uczynił Boskiej Sprawiedliwości, którą reprezentowały księgi zakonu, a wtedy w ciągu całego tysiąca lat swego panowania jako Pośrednik, kropić będzie ,,wszystek lud” i świat - krwią „lepszych ofiar”. Chrystus. Głowa i Ciało, tym sposobem będzie zaprowadzone przymierze między Bogiem a światem. (Żyd. 9:15; Żyd. 9:23)

KREW PRZEDSTAWIONA PRZEZ ARCYKAPŁANA.

W figurze zauważyliśmy, że pokolenie Lewiego zostało odłączone, które miało sprezentować pierworodnych Izraela. (4 Moj. 8:14-19) Z tego pokolenia byli wybierani kapłani - rodzina Aarona. Arcykapłana i kapłanów wieka Ewangelii „Maluczkie Stadko”. Pozostali z pokolenia Lewi przedstawiają tych wierzących chrześcijan, którzy nie uczynili swego powołania i wyboru, pewnym, by należeć do Królewskiego Kapłaństwa, a którzy w Piśmie Świętym są naznaczeni „wielkim mnóstwem”. Wielkie Grono (Obj. 7:9-17; Ps. 45:10; Ps. 45:15; Ps. 45:16).

Podczas Dnia Pojednania ofiary sprawował Arcykapłan, który krew zanosił do Świątnicy Najświętszej i tam przedstawiał Bogu pokrapiając Ubłagalnię krwią. Arcykapłan ofiarował, czyli przynosił Bogu krew tak cielca, który wyobrażał Jezusa, jak i kozła Pańskiego, który wyobrażał członków Ciała Chrystusowego. (3 Moj. 16:14-15; Żyd. 13:11-13.) Po wniebowstąpieniu, Chrystus Pan okazał się w rzeczywistej Świątnicy Najświętszej - w samym Niebie z krwią własną, która przedstawiał za członków swego Ciała. (Żyd. 9:24). Przy końca Wieku Ewangelii, gdy członkowie Jego Ciała zostaną już ofiarowani, On znowu okaże się przed rzeczywistą Ubłagalnią, aby przedstawić krew Kozła Pańskiego, która ma być za „wszystek lud” to jest cały rodzaj ludzki. Zasługi tej ofiary w rzeczywistości są zasługami Jezusa, tylko że są innym przedstawieniem własnej zasługi, przez Jego Ciało. Wszystko to jest dziełem Wieku Ewangelii.

DZIEŁO PANOWANIA POŚEDNIKA

Miedzy innymi obowiązkami, które pełnili kapłani, spoczywał obowiązek nauczania ludu. Nauczali szczególnie poznania woli Bożej i jak zbliżyć się do Boga, jak składać ofiary i w ogóle co Izraelici obowiązani byli wiedzieć. Nadto oni ofiarowali dary i ofiary za lud, który przynosił swoje ofiary i dary Kapłanom.

To wyobrażało porządek rzeczy w przyszłym wieku. Ludzie będą przystępować do Chrystusa Głowy i Ciała. Bóg nie będzie bezpośrednio odno­sił się do świata podczas panowania Chrystusa. Bóg powierzył wszystek sąd Synowi, który będzie sądził cały rodzaj ludzki podczas dnia Sądnego, przez tysiąc lat. (Jan 5:22-27; Dz. Ap. 17:31; 2 Piotra 3:7-8.) Wielki pośrednik stać będzie między Bogiem a światem.

Gdy się dzieło Pośrednika skończy, cały rodzaj ludzki będzie przyprowadzony do doskonałości; wtedy Królestwo Chrystus odda Ojcu. Chrystus przestanie być Pośrednikiem między Bogiem a światem, zaś cały rodzaj ludzki, znajdzie się wprost w rekach Jehowy. Wszyscy, którzy wtedy wytrzymają próbę, otrzymają żywot wieczny, zaś ci, co nie wytrzymają próby, umrą Śmiercią Wtórą, z której nie będzie wybawienia. (1 Kor.

15:24; 1 Kor. 15:28; Obj. 20:7- 9).

KRÓLEWSKIE KAPŁAŃSTWO

Dzieło ofiarowania jeszcze nie zupełnie się skończyło. Ostatni członkowie Ciała Chrystusowego teraz składają swe życie w ofierze poddając swą wolę pod wolę Bożą. Ci codziennie się dopytują: jaką jest wola Boża względem mnie? Oni wiedzą, że cokolwiek czynią, wszystko musi być ku chwale Bożej.

We wszystkich sprawach codziennego życia starają się pełnić wolę Bożą. Unikają wszystkiego, co mogłoby przeszkadzać im w wykonywaniu sprawy Bożej. Nie jest to dla nich niewolnictwem, przeciwnie, jest to najbardziej błogosławiona wolnością.

Ci karmią się codziennie pokarmem, którego figurowały chleby pokładne w Świątnicy. Bywają oświeceni światłem, którego przedstawiał Złoty Świecznik. Codziennie ofiarują oni kadzidło, które w figurze paliło się na Złotym Ołtarzu. Są oni dziećmi światłości, a nie synami nocy, lub ciemności. Dla wszelkich niedoskonałości popełnianych mają Orędownika u Ojca. (1 Jana 2:1) Sądzą oni samych siebie, i pozbywają się swoich, słabości, aby nie byli sądzeni od Pana za swoją niewierność. Jeżeli zauważą, że uczynili coś złego, natychmiast spieszą się naprawić zło, i udają się do Tronu Łaski o przebaczenie i oczyszczenie. Wtedy starają się korzystać z tego, czego się nauczyli w szkole Chrystusowej, by bardziej rozwinąć w sobie charakter i pośrednictwo Chrystusowe.

Strażnica 02/1925 str. 26-27    CRS-485 z 1916 r.