<< Wstecz |
Wybrano: R-5750 a, z 1915 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
Wykroczenia i grzechy oraz ich wpływ na charakter
“Wszelka
niesprawiedliwość jest grzech, ale jest grzech nie na śmierć” – 1 Jana 5:17.
Powinniśmy zauważać różnicę pomiędzy wykroczeniami a grzechami. Grzech jest
mniej lub bardziej świadomy i popełniony rozmyślnie. Wykroczenie w pewnym sensie jest grzechem, ale popełnionym
nieumyślnie. Określenie grzechu wykroczeniem wskazuje, że nie był popełniony
celowo. Prawo Boże jest w mocy, czy jesteśmy w stanie je zachować, czy też nie.
Każde złamanie Boskiego Prawa jest grzechem. Jednak te naruszenia Prawa Bożego,
które są całkowicie wynikiem naszych nieuniknionych słabości, nie są grzechami
zawinionymi i nie znajdują się w jednej kategorii z tymi mniej lub bardziej
świadomymi.
Jeśli chodzi o świat, to jest on już pod potępieniem
grzechu. Ci którzy przyjęli Chrystusa i poprzez Niego otrzymali przebaczenie
swoich grzechów, są określani przez Apostoła Pawła jako ci, których przedtem
popełnione grzechy są odpuszczone w cierpliwości Bożej (Rzym. 3:25). Ze względu na ich poświęcenie
w celu naśladowania Chrystusa, grzechy te zostały z nich zdjęte, o ile dotyczy
to odpowiedzialności za ich popełnienie. Od tego momentu Lud Pański nie jest
już uznawany za grzeszników, ale za świętych, których całe życie jest oddane
sprawiedliwości.
Mimo
to, skarb Nowych Stworzeń mamy w ziemskich naczyniach, naszych śmiertelnych
ciałach. Nowe Stworzenie w Chrystusie nie powinno już więcej popełniać grzechów. Jeśli zgrzeszyłoby
rozmyślnie, oznaczałoby to całkowite odrzucenie Przymierza, do którego weszło z
Panem. Pomimo to, ono popełnia wykroczenia. Jest tak dlatego, że choć posiada
dobre intencje w sercu, to jednak musi posługiwać się niedoskonałym ciałem.
Apostołowie zauważyli ten fakt. Św. Paweł to oświadcza, że w jego ciele nie
mieszka doskonałość. Św. Jan mówi, że ktokolwiek ma się za bezgrzesznego, ten
zwodzi siebie i nie ma w nim Prawdy (1 Jana 1:8-10). Ten sam Apostoł, w
tym samym liście oświadcza, że ktokolwiek grzeszy, z diabła jest. W tym
ostatnim tekście odnosi się oczywiście do grzechów rozmyślnych, a nie do
nieuniknionych wykroczeń, które, jak nieco wcześniej wykazał, są nieumyślnie
popełnianymi przez wszystkich naruszeniami Prawa Bożego. Św. Jakub mówi, że
wszyscy upadamy w wielu rzeczach (Jak. 3:2). Wola jest w każdym poświęconym dziecku Bożym, ale jej wykonywanie
stanowi problem.
NASZA POSTAWA WOBEC WYKROCZEŃ
Pismo
podaje, że grzechem jest dla Pańskiego Ludu wzajemne krzywdzenie się słowem,
czynem lub myślą. Wielu jednak nie rozumie tego wysokiego standardu nawet po
przyjściu do rodziny Bożej. Przez miesiące a nawet lata mogą nie nauczyć się
pełnej miary Boskiego Prawa dotyczącego każdej sprawy życiowej. Dlatego jest
wielu, którzy przez jakiś czas są winni złych słów i złych myśli, ale pozostają
nieświadomi złego postępowania. Tego rodzaju łamanie Boskiego Prawa to wykroczenia. Taka powinna być nasza
postawa względem Boga: „Łaskawy Niebiański Ojcze, nie możemy postępować
doskonale. Modlimy się do Ciebie, przebacz nam nasze wykroczenia, tak jak my
przebaczamy naszym winowajcom. Z otuchą przychodzimy do Twojego Tronu
Niebiańskiej Łaski, prosząc o pokrycie tych wykroczeń zasługą naszego Zbawcy i
o łaskę by móc je pokonać o ile to możliwe oraz stać się świętymi w myśli,
słowie i czynie”.
Jeśli
jednak ktoś grzeszy, to już inna
sprawa. Otrzyma on karę proporcjonalną do świadomości,
z jaką przekroczył Boskie Prawo. Grzechy pozostawiają ślad na charakterze, gdyż
są przynajmniej do pewnego stopnia rozmyślnym łamaniem zasad sprawiedliwości i
Przymierza z Bogiem, w myśl którego każdy prawdziwy Chrześcijanin jest
zobowiązany do przestrzegania Boskich nakazów. Pismo jasno wskazuje, że jeśli
jeden z nich zgrzeszy z premedytacją, to popełnia grzech na śmierć. Dla takiego
nie ma odpowiedniej kary, z wyjątkiem zniszczenia we Wtórej Śmierci. [R5751 : strona 251]
WYKROCZENIA NIEKONIECZNIE
PRZESZKODĄ
Słowa
„jeźliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa
sprawiedliwego” ewidentnie odnoszą się do wykroczeń, a nie do rozmyślnych lub
świadomych grzechów, gdyż, jak już zauważyliśmy, ten sam Apostoł pisze: „kto
czyni grzech, z diabła jest” oraz „wszelki, który się z Boga narodził, nie
grzeszy”. Każdy spłodzony przez Boga, posiadający Ducha Świętego, tak długo jak
jest w jego posiadaniu, nie może grzeszyć w pełni rozmyślnie. Z wyjątkiem
silnej pokusy ze strony ciała, nie może on grzeszyć świadomie. Jeśli dopuściłby
się takiego grzechu, to pokazałby, że całkowicie utracił Ducha Świętego. Tak
długo, jak Duch Święty przebywa w nim, nie może świadomie i rozmyślnie
grzeszyć. Może być pokonany przez słabości ciała i dlatego w pewnej mierze zgodzić się na zło, ale będzie to
tylko częściowy grzech. Obierze jednak karanie za część, która obejmowała
przyzwolenie jego umysłu. Będzie ono proporcjonalne do stopnia świadomości
związanej z tą sprawą.
Nasze
niezamierzone wykroczenia, z którymi odpowiednio walczymy, oczywiście nie
przeszkadzają w rozwoju charakteru. Pismo wskazuje, że Nowe Stworzenie, które
właściwie się rozwija, walczy przeciwko wszystkim rodzajom grzechu i
niedoskonałości, a w ten sposób prowadzi dobry bój. Wykroczenia, które są z
jego strony nieuniknione, zamiast mu szkodzić, służą mu pokazując, które
elementy jego charakteru są słabe i potrzebują wzmocnienia. Uczy się na swoich
słabościach tylko przez mniejsze lub większe upadki w niezamierzonych i niechcianych
wykroczeniach. Odkrywanie słabości w rozwoju jego charakteru, staje się jego
przyjemnością i szczerym wysiłkiem zmierzającym do zabezpieczania się pod tym
względem, aby mógł stać się mocnym „w Panu i w sile mocy jego” – Efez.
6:10.
GRZECH PRZECIWKO DUCHOWI
ŚWIĘTEMU
Nasz
Pan oświadczył, że każdy rodzaj grzechu i bluźnierstwa zostanie wybaczony
oprócz bluźnierstwa [R5751 : strona 252] przeciwko Duchowi Świętemu. Jak wierzymy, miał na uwadze to, że skoro ludzie są
mniej lub bardziej niedoskonali w swoich osądach, to Pan będzie gotów
przebaczyć wszystkie takie skazy i wykroczenia, gdyż są one niezamierzone.
Dlatego Bóg odpuści im niektóre wielkie wykroczenia i przestępstwa, których się
dopuścili. Ukrzyżowanie naszego Pana nie było dokonane w pełni świadomie. Do
tych, którzy ukrzyżowali Chrystusa Apostoł Piotr powiedział: „ale teraz,
bracia! wiem, żeście to z nieświadomości uczynili, jako i książęta wasi”. Św.
Paweł wyraził tą samą myśl mówiąc: „bo gdyby byli poznali, nigdy by Pana chwały
nie ukrzyżowali” – Dz. Ap. 3:17; 1 Kor. 2:8.
Te
oświadczenia wskazują, że ten czyn był mniej lub bardziej wykroczeniem ze
strony sprawców. Mieli pewną miarę
grzechu, miarę wiedzy. Ich
odpowiedzialność i karanie, które otrzymali narodowo oraz indywidualnie, było
proporcjonalne do wiedzy, którą posiadali. Dlatego Pismo mówi nam, że będzie w
przyszłości szansa na błogosławieństwa dla tych, którzy ukrzyżowali Księcia
Życia. Ich oczy się otworzą, gdy zostaną wzbudzeni. Cieszymy się z tego powodu.
Nie zgrzeszyli z pełną wiedzą i świadomością. Dlatego nie są poddanie Wtórej
Śmierci. Przejdą swoją próbę w przyszłości. Rozumiemy jednak, że powstaną
jedynie jako członkowi rodu Adama. Nie będą mieli żadnej specjalnej łaski jako
Żydzi i rzeczywiście mogą potrzebować wiele karania. Niektórzy może nigdy nie
zostaną nawróceni.
Co
oznacza grzech przeciwko Duchowi Świętemu? Odpowiadamy, że Duch święty jest
Duchem Prawdy i sprawiedliwości. Ktokolwiek rozumie Ducha Prawdy, Ducha
Pańskiego, a celowo krzywdzi go, a także posłańców Prawdy, którzy są jego posłańcami,
grzeszy przeciwko temu duchowi. W jakimkolwiek stopniu to czyni, jest świadomym
grzesznikiem. Jeśli jego czyn zostanie popełniony z kompletną wiedzą, pełnym
światłem, to nigdy nie uzyska przebaczenia tego grzechu – ani w tym życiu, ani
w przyszłym. Końcem grzechu przeciwko pełnemu światłu i zrozumieniu jest Wtóra
Śmierć. Choć każdy rozmyślny grzech przeciwko Duchowi Świętemu i Prawdzie musi
zostać ukarany w tym lub przyszłym Wieku, to jednak karą nie będzie Wtóra Śmierć,
jeśli wiedza i grzech nie były pełne i kompletne.
W.T. R-5750 a :
strona 251 – 1915 r.