<< Wstecz	Wybrano: R-4898 a,   z 1911 roku.	Zmień język na
		Drukuj

„Pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie”. „Pokój wielki dajesz tym, którzy miłują zakon Twój a nie doznawają żadnego obrażenia” — Filip. 4:7; Ps. 119:165

Boska wola przedstawiona jest w Jego prawie. Wszyscy mający dobry umysł, dobre usposobienie, będą z radością czynić wolę Bożą. Pierwotnie Boska wola była wypisana w całej naturze człowieka. Gdy stamtąd została wymazana, Bóg wypisał ją na tablicach kamiennych dla Izraelitów. Chrześcijanie obserwują sprawiedliwość tego prawa (Boskie reguły, wymagania i cokolwiek by to nie było), o ile to jest możliwym. Rozkoszujemy się w czynieniu woli Bożej

Miłować zakon, czyli prawo Boże znaczyłoby, więc rozumieć i oceniać, że Bóg ma pewien wielki plan, starać się zrozumieć ten Jego plan i wolę; i mieć zupełne zaufanie w Jego sprawiedliwość, mądrość, miłość i moc. Wielkiego pokoju doznają ci, którzy to czynią. Oni nie rozumieją wszystkich działań Boskiej sprawiedliwości, lecz ich wiara trzyma się tej prawdy, że On jest za mądry, aby błądził. W taki sposób oni mają pokój, poruczywszy swoje dobro Jemu.

W tekście powyższym Apostoł czyni różnicę pomiędzy umysłem a sercem. Serce przedstawia uczucia. Apostoł poucza, że nie tylko powinniśmy mieć dobre uczucia w tej sprawie, ale i umysły nasze mają być spokojne. Jeżeli po naszym poświęceniu się Bogu, uczynilibyśmy coś, co pod pewnym względem gwałciłoby nasze sumienie, to proporcjonalnie poczulibyśmy się oddalonymi od Boga. W takich okolicznościach serce nasze powinno wiedzieć, że jest sposób ponownego zbliżenia się do Boga i przez modlitwę powinniśmy starać się dojść z powrotem do harmonii z Nim i dostąpić pojednania. Nasz Pan uczynił coś na naszą korzyść, abyśmy w Nim mieli Orędownika u Ojca (1 Jana 2:1). On, który na początku okazał się przed oblicznością Bożą za nami, jest takim samym dotąd; zawsze żyje, aby się wstawiać za nami. Zatem przez Jego własne zarządzenie możemy przystąpić do Boga i z radością skorzystać z Jego przebaczenia i z pomocy, w każdym czasie potrzeby.

O JAKIM POKOJU MOWA

Tekst nasz nie mówi o naszym osobistym pokoju, ale o pokoju Bożym, o pokoju, którego doznajemy przez zrozumienie Boskiej mocy, Jego dobroci i gotowości ujęcia nas za rękę, jako Swoje dzieci. Pokój ten będzie nas strzec ustawicznie, będzie osłaniał nas przed każdą nieprzyjazną myślą i przed obawą. On trzyma umysł chrześcijanina w takim nastroju pogodnym, że serce jego jest w pokoju i społeczności z Bogiem. Jego władze umysłowe są upewnione o Boskiej potędze a także o Jego mądrości i miłości.

Powinniśmy coraz częściej prosić Boga o łaskę, o mądrość i o inne owoce ducha, również o sposobności służenia Bogu i braciom, i o większy wzrost w podobieństwie miłego Syna Bożego. W takich warunkach, on obiecany pokój „przewyższający wszelki rozum” będzie strzegł naszych serc i umysłów. Samolubstwo i ziemskie ambicje nie będą miały miejsca w takim sercu. Nawet na „głębokich wodach” (w wielkich utrapieniach), pokój Boży będzie mieszkał w naszym sercu i będzie je koił.

Myślą Apostoła było, że ci, do których pisał te słowa, znajdowali się już w społeczności z Bogiem, przez przyjęcie i zastosowanie się do Jego warunków. Odwracając się od wszystkiego, co sprzeciwiało się Bogu, oni stali się Jego dziećmi, przez wiarę, posłuszeństwo i poświęcenie się Jemu aż do śmierci. Apostoł zachęca, aby pokój Boży trwał w nich i aby ich strzegł. Orzeczenie: „w Chrystusie Jezusie” wskazuje, że tak jak do pokoju tego wchodzimy przez naszego Orędownika, podobnie możemy w pokoju tym trwać tylko tak długo, dokąd On pozostaje naszym Orędownikiem; w przeciwnym razie, przez nasze niedoskonałości, wypadlibyśmy z Boskiej społeczności na zawsze.

„Przystąpmyż tedy z ufnością do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i łaskę znaleźli ku pomocy czasu przygodnego” (Żyd. 4:16), czyli w każdym czasie potrzeby. Codziennie możemy przystępować i mówić: „Odpuść nam grzechy nasze, bo też i my odpuszczamy każdemu winowajcy naszemu” (Łuk. 11:4) i w pokoju tym możemy trwać, ponieważ mamy wielkiego Orędownika u Ojca. Tak, więc, pokój ten trwa w nas i ustawicznie darzy nas łaską Bożą, przez naszego wielkiego Orędownika.

Straż 01/1961 str. 15    W.T. R-4898 a -1911 r.