Bóg wszelkiej łaski, który nas powołał do wiecznej chwały swojej w Chrystusie Jezusie, gdy trochę pocierpicie, ten niech was doskonałymi uczyni, utwierdzi, umocni i ugruntuje – 1 Piotra 5:10.
Ten upragniony stan doskonałej samokontroli i zdolności przeciwstawienia się złu, dowiedzionej wiary, cierpliwości i cnoty, trwałego, stałego odpoczynku w Chrystusie oraz nadziei dzięki Jego Słowu obietnicy – może być osiągnięty tylko poprzez znoszenie trudów przez dobrych żołnierzy Chrystusa. Tego stanu niewątpliwie doświadczał Apostoł, w miarę jak starzał się w służbie Mistrza. Oby stan ten był i naszym udziałem! Niech każdy mijający rok zastaje nas bliżej chwalebnego szczytu doskonałości!
Udział w przywileju powołania Wieku Ewangelii jest jednym z najcudowniejszych przejawów Boskiej łaski. Nic dziwnego, że realizacja tego powołania wymaga wierności w najbardziej krytycznych próbach, którym towarzyszą cierpienia. Te cierpienia dokonują trzech rzeczy w rozwoju naszego nowego serca, umysłu i woli: wzmacniają nas we właściwej postawie wobec zła – w dobrych uczuciach, łaskach i wiedzy; równoważą różne elementy i zalety chrześcijańskiego charakteru; a ostatecznie je doskonalą, krystalizują. Tego wszystkiego dokonuje Pan przez moc Boskiego Ducha, Słowo i opatrzność.
