Ale które padło na ziemię dobrą, ci są, którzy w sercu szczerym i dobrym zachowują usłyszane słowo i owoc przynoszą w cierpliwości – Łuk. 8:15.
Ktokolwiek chce być ofiarnikiem, musi z konieczności być cichy, pokorny i dawać się pouczyć, gdyż w przeciwnym razie szybko zejdzie z drogi ofiarowania. Musi się także nauczyć rozwijać łaskę Pana pod kątem cierpliwości, która jest konieczna w zapieraniu się siebie, a niekiedy w znoszeniu niesprawiedliwości, gdy nie ma możliwości jej uniknięcia bez szkodzenia sprawie Pana lub Jego ludowi. Oznacza to także rozwijanie braterskiej uprzejmości, jednym słowem – rozwój zupełnej woli Bożej w naszym sercu i życiu, czyli miłości, która musi zostać osiągnięta w wielkiej i przezwyciężającej mierze, nim ukończymy nasze dzieło ofiarowania.
Uczciwe i dobre serce jest najlepszą rzeczą, jaką możemy posiadać. Takiemu sercu Bóg daje bowiem prawdę, w takim sercu prawda pozostaje i przez takie serce prawda działa, przynosząc obfity owoc, który ostatecznie dojrzewa w podobieństwo Boże, potrzebne wszystkim, którzy chcą mieć udział z Chrystusem w zarządzaniu sprawami Królestwa.
Równoległe cytaty:
Ijoba 23:11,12; Ps. 119:11,129; Łuk. 11:28; Dz.Ap. 17:11; Mat. 13:23; Jana 8:31; 14:21; 15:5,8; Jak. 1:22,25; Żyd. 3:14; Rzym. 2:7; Żyd. 10:36; 12:1; 4:2; 1 Piotra 2:1,2; Ps. 1:1-3; Kol. 1:6,10
