Kielich błogosławienia, który błogosławimy, czyż nie jest społecznością krwi Chrystusowej? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest społecznością ciała Chrystusowego? Albowiem jednym chlebem, jednym ciałem wielu nas jest – 1 Kor. 10:16,17.
Jeden jest kielich, chociaż zawarty w nim sok pochodzi z wielu gron; podobnie jeden jest chleb, chociaż składa się z wielu ziaren. Jeśli ziarna mają stać się chlebem dla drugich, nie mogą zachować swojej indywidualności i własnego życia; podobnie grona nie mogą pozostać gronami, jeśli mają stać się życiodajnym napojem. Dostrzegamy więc piękno stwierdzenia Apostoła, iż członkowie ludu Pana są uczestnikami jednego chleba i jednego kielicha. Nie ma innego sposobu osiągnięcia nowej natury, jak przez przyjęcie Pańskiego zaproszenia do picia z Jego kielicha, łamania nas z Nim jako członków jednego chleba, pogrzebania z Nim przez chrzest w Jego śmierć, a tym samym zyskania z Nim chwały, czci i nieśmiertelności zmartwychwstania.
Chociaż główną myślą symbolizowaną w Wieczerzy Pańskiej jest usprawiedliwienie, drugorzędną jest poświęcenie. Z tego punktu widzenia kielich napełniany dla nas przez Ojca symbolizuje cierpienia związane z procesem ofiarniczego umierania, a chleb przedstawia człowieczeństwo Kościoła składane w ofierze na śmierć. W Pamiątce Wieczerzy pokazana jest zatem śmierć Kościoła i Jezusa.
Pytania:
Czy w tym tygodniu współuczestniczyłem(am) z Panem i braćmi w cierpieniach? W jaki sposób? W jakich okolicznościach? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Z jakimi wynikami?
WYSYŁANIE MANNY Jeżeli zapiszesz się na listę subskrypcji, to codziennie otrzymasz tekst Manny z komentarzami.
Polskojęzyczna strona poświęcona życiu i twórczości pastora Charlesa Taze Russella
