Bóg jest miłością; a kto mieszka w miłości, w Bogu mieszka, a Bóg w nim – 1 Jana 4:16.
Sprawiedliwość napełnia miarę całkowicie, lecz miłość nią potrząsa, ugniata i dokłada, przepełniając sprawiedliwość. Miłość jest więc czymś, czego nie można wymagać ani uskarżać się na jej brak. Gdy jest okazywana, powinniśmy ją oceniać z wdzięcznością jako łaskę i hojnie odwzajemniać. Każdy, kto pragnie miłości, powinien jej pragnąć w jej najwyższym znaczeniu – w znaczeniu podziwu i czci. Ten rodzaj miłości jest jednak najbardziej kosztowny, a jedynym sposobem jego zdobycia jest przejawianie tej szlachetności charakteru, która wzbudza go u tych prawdziwie szlachetnych.
Najbardziej znamienną cechą z przymiotów Jehowy jest miłość, współdziałająca w harmonii z mądrością, sprawiedliwością i mocą. Mieszkanie w miłości oznacza trwanie w jej praktykowaniu, poddawanie wszystkich władz serca i umysłu pod jej panowanie, w harmonii z mądrością, sprawiedliwością i mocą. Tacy mieszkają w Bogu, ponieważ do mieszkania w miłości prowadzi jedynie rezygnacja z własnej woli i przyjęcie w jej miejsce woli Bożej. Trwanie w takim mieszkaniu napełnia serce Boską miłością, dzięki czemu Bóg przez Swego Ducha mieszka w tych, którzy tak postępują.
Równoległe cytaty:
5 Moj. 4:37; Ps. 63:4; 146:8; Jer. 31:3; Jana 3:16; Rzym. 5:8; 1 Jana 3:1; Ps. 31:24; 73:25,26; 91:14; Rzym. 8:28; Jana 14:15,21,23; 16:27; 1 Kor. 16:22; 2 Kor. 5:14; Jana 3:34,35; 15:12,13; Rzym. 12:9,10; Mat. 5:41-47; 19:19
