Jeśli miłujemy jedni drugich, Bóg w nas mieszka, a miłość jego jest doskonała w nas – 1 Jana 4:12.

To, ile znaczę w Boskiej ocenie, zależy od miary mojej miłości do Niego, Jego braci, Jego sprawy oraz świata w ogólności, a nawet do moich nieprzyjaciół, a nie od mojej wiedzy, sławy czy krasomówstwa. Dlatego w ocenie charakteru na pierwszym miejscu powinniśmy stawiać miłość, uważając ją za główny test naszej bliskości z Panem i przyjęcia nas przez Niego. Wszyscy, którzy otrzymali Ducha Świętego, powinni mieć łagodne usposobienie. W żaden sposób nie pokażemy lepiej chwał Tego, który nas wyprowadził z ciemności do Swojej cudownej światłości, niż przez okazywanie ducha miłości w codziennych sprawach życia.

Pismo Święte oświadcza, że Bóg jest miłością i że mieszka w Swym ludzie – nie osobiście, lecz przez Swego Ducha, przez Swoje zalety. W każdym zatem, kto okazuje zaletę miłości, mieszka Bóg, a ten, kto stale manifestuje tę zaletę w różnych doświadczeniach życiowych, dostąpi udoskonalenia w sobie miłości Bożej.

Równoległe cytaty: Jana 3:16; 6:54-56; 13:34; 14:21-23; 15:7-12; 17:21; 1 Kor. 3:16; 6:19; 2 Kor. 6:16; 1 Jana 3:16-18,22-24; 4:7,13,15-19; Rzym. 8:8-17; Gal. 4:5,6

Pieśni: 165, 166, 23, 47, 74, 114, 105
Wiersze brzasku: (86) W moim imieniu.
Lektura uzupełniająca: R-4849

Pytania: Jakie były w tym tygodniu moje doświadczenia związane z myślą tego tekstu? Jak zostały przyjęte? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jaki był ich wynik?