Nie wiecie wy jakiego jesteście ducha. Albowiem Syn człowieczy nie przyszedł zatracać dusz ludzkich, ale zachować – Łuk. 9:55,56.

Ciągłym staraniem wszystkich uczniów Pana powinno być unikanie przesadnie krytycznego usposobienia, skłonnego do skazywania i niszczenia innych ludzi, a dla siebie pragnącego miłosierdzia. Zasada ustanowiona przez Pana mówi, że możemy spodziewać się od Niego tylko tyle miłosierdzia, ile sami okazujemy innym. Usposobienie skłonne do krytyki, gotowe oskarżać i potępiać każdego, wskazuje na zły stan serca, którego wszyscy z ludu Bożego powinni się wystrzegać. Miłosierdzie, dobroć i miłość są elementami charakteru, które On pragnie widzieć w duchowych Izraelitach, a bez których nie możemy długo pozostawać Jego dziećmi.

Gdy zniewaga jest okazywana Panu i Jego sprawie, wielu z ludu Pana, podobnie jak Jan i Jakub, ma ochotę wzywać Boga, by zniszczył czyniących zło. Nie zdają sobie sprawy z rozdźwięku, jaki zachodzi między takim postępowaniem a służbą Ewangelii. Słudzy prawdy niech pamiętają o tym, iż ich rolą jako chrześcijan, przez poświęcanie się na rzecz świata, jest wybawienie go ze stanu śmierci i procesu umierania. Nie mogą zatem przekreślać celu swego poświęcenia przez pragnienie wykonania pomsty na swych wrogach, w jakimkolwiek znaczeniu tego słowa.

Równoległe cytaty: 5 Moj. 32:35; Mat. 1:21; 5:44; 18:11; 20:28; Mar. 10:45; Rzym. 12:17,19; 1 Tes. 5:15; 1 Piotra 2:23; 3:9; Łuk. 19:10; Jana 3:15-17; 10:10; 12:47; Rzym. 3:21-27; 4:24,25; 5:6-11; 12:19-21; 2 Kor. 5:18-21; Żyd. 10:30

Pieśni: 167, 5, 15, 28, 132, 168, 246
Wiersze brzasku: 215
Lektura uzupełniająca: R-4849

Pytania: Czy w tym tygodniu doświadczyłem(am) wyzwalającego dzieła Jezusa? Jak? Jak to na mnie wpłynęło?