Naucz nas liczyć dni nasze, abyśmy posiedli mądre serce – Ps. 90:12.

Licząc swoje dni, chrześcijanin nie czyni tego z uczuciem smutku ani rozpaczy, lecz z trzeźwością. On liczy przemijające dni jako liczne błogosławieństwa, liczne przywileje, liczne sposobności do „opowiadania cnót tego, który nas powołał z ciemności ku cudownej swojej światłości”, do udzielania pomocy innym w pielgrzymskiej podróży i do rozwijania w sobie samym charakteru w coraz większym stopniu podobającego się Bogu, by coraz bardziej stawać się kopią drogiego Syna Bożego.

W wyniku doświadczenia ze sprawiedliwością klasa restytucyjna będzie się modlić o zdolność do takiego analizowania swego życia z okresu doświadczania zła, by nauczyć się nienawidzić grzechu, a miłować sprawiedliwość – nauczyć się bojaźni Pańskiej jako początku mądrości. Na tę modlitwę Pan odpowie w sposób, który okaże się dla ludzkości wiecznym dobrem w prawdzie i sprawiedliwości.

Równoległe cytaty: Ijoba 12:2,3,7-13,16,17,22; 28:12-28; 32:9; Ps. 107:43; 111:10; Przyp. 1:5,7,20-2:20; 3:13-26,34,35; 4:4-22; 8:1-9; 16:16, 20-24; 1 Kor. 1:24,30; Jak. 1:5

Pieśni: 74, 296, 136, 79, 22, 44, 49
Wiersze brzasku: (130) Gdybyśmy mieli tylko dzień.
Lektura uzupełniająca: R-2895 b | R-5688

Pytania: Jakie doświadczenia tego tygodnia szczególnie wpajały mądrość? Jak w nich postępowałem(am)? Jakie były wyniki?