Broń, którą walczymy, nie jest cielesna, ale jest z Boga, mocna ku burzeniu miejsc obronnych; burząc urojenia i wszelką wyniosłość, wynoszącą się przeciwko poznaniu Boga, i podbijając wszelką myśl pod posłuszeństwo Chrystusowe – 2 Kor. 10:4,5.

Pamiętajmy, że pierwszym warunkiem przyjęcia nas przez Boga jest lojalne posłuszeństwo Jego Słowu – dowód miłości do Niego i wiary w Niego. Pamiętajmy też, że drugą cechą, której będzie od nas oczekiwał, jest miłość do braci, gotowość do tego, by być, działać i cierpieć, by oddawać życie w sprawie tych, którzy naprawdę i prawdziwie są poświęconymi dziećmi Boga, usiłującymi chodzić Jego drogami.

Broń, którą walczymy, jest przeciwieństwem broni cielesnej: jest nią Duch i Słowo naszego Boga. Broń ta jest wystarczająca do burzenia w nas fortec zła, wykorzeniania urojeń i tego wszystkiego, co rodzi pychę, a także umożliwienia nam poddania naszego usposobienia, myśli, motywów, słów i czynów Chrystusowi, naszej Głowie, co dowodzi, że broń ta jest skuteczna.

Równoległe cytaty: Efez. 6:12-18; 1 Tes. 5:8; 1 Tym. 1:18; 6:12; 2 Tym. 2:3; 4:7; 1 Kor. 2:4; 2 Kor. 6:7; 13:3,4; 1 Kor. 1:19.

Pieśni: 266, 20, 272, 198, 183, 130, 13
Wiersze brzasku: 119
Lektura uzupełniająca: R-2413 | R-5889 b

Pytania: Czego dokonałem(am) w tym tygodniu na polu chrześcijańskiej walki? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?