Urągania urągających tobie spadły na mnie – Rzym. 15:3.

Zadbajmy o to, by znosić urągania Chrystusowe tak, jak On je znosił – z litością i modlitwą za błądzących i zdeprawowanych, aby, jeśli Bóg im pozwoli, mogli pokutować. Z pokornym hartem ducha poczytujmy sobie za przywilej możliwość udowodnienia swego oddania Panu poprzez znoszenie trudności w Jego służbie jako dobrzy żołnierze. Przejawy ludzkiej deprawacji nie były dla Niego zaskoczeniem. On wiedział, że znajduje się w nieprzyjaznym świecie, pogrążonym w grzechu i w dużej mierze znajdującym się pod panowaniem księcia ciemności. Dlatego spodziewał się urągań, szyderstw i prześladowań, które znosił cierpliwie, podczas gdy Jego wielkie, miłujące serce, niemal niepomne na własne cierpienia, było pełne litości i miłującej troski o innych.

Fałszywe przedstawianie charakteru naszego Niebiańskiego Ojca w wyniku wprowadzania w błąd przez przeciwnika i złego zrozumienia zamierzeń Ojca z powodu grzechu i ignorancji ludzkości prowadzi do tego, że ludzie niereligijni urągają Bogu. Ci, którzy jako Jego prawdziwy lud stają po Jego stronie, znoszą w Jego obronie urągania od tych samych osób, chociaż niekoniecznie i zazwyczaj nie z tych samych powodów.

Równoległe cytaty: Ps. 69:10; Mar. 12:35-40; Łuk. 12:50; Rzym. 6:1-11; 8:10,17,18; 15:2,3; 1 Kor. 15:29-34; 2 Kor. 1:5; 4:8-5:9; Gal. 2:20; Filip. 3:10; Kol. 1:24; 2:11,12; 2 Tym. 2:10-12; 1 Piotra 2:19-24; 3:13-18; 4:12-19.

Pieśni: 134, 135, 203, 277, 299, 325, 326
Wiersze brzasku: (176) Cierpliwość.
Lektura uzupełniająca: R-1963 b | R-5116

Pytania: Jakie były w tym tygodniu moje doświadczenia związane z myślą tego tekstu? Jak zostały przyjęte? Jak na mnie wpłynęły?