Ale sługa Pański nie ma być kłótliwy, lecz łagodny wobec wszystkich, zdolny do nauczania, złych cierpliwie znoszący, który w cichości nauczałby tych, którzy się sprzeciwiają – 2 Tym. 2:24,25.
Niektóre jednostki spośród drogiego ludu Pańskiego znacznie osłabiły swój wpływ w prawdzie przez manifestowanie zbyt wielkiej pewności siebie w przedstawianiu innym Boskiego planu, a szczególnie ludziom uczonym. Cichość jest klejnotem wszędzie tam, gdzie występuje, a szczególnie pożądana jest jako pomoc i proca dla prawdy. Niech prawda będzie wystrzeliwana z całą swą siłą, lecz zawsze w cichości i pokorze; sugerowanie prawdy w formie pytania często okaże się najbardziej skuteczne.
Zalety wymienione w tym tekście umożliwiają słudze prawdy osiągnięcie celu swego urzędu: skuteczności w pracy dla Pana, Jego sprawy i ludu. Brak tych zalet uniemożliwia mu służbę na rzecz prawdy: zamiast pomagać, szkodzi on braciom i innym ludziom, niezależnie od tego, jak wielkie są jego naturalne talenty. Ludziom zrównoważonym nie podobają się oznaki klerykalizmu u nauczyciela religijnego, lecz chętnie reagują oni na ducha Mistrza, którego sposób i duch nauczania dobrze są wyrażone w słowach Apostoła z powyższego tekstu.
