Niebiosa opowiadają chwałę Bożą, a dzieło rąk jego rozpostarcie oznajmuje. Dzień dniowi podaje słowo, a noc nocy pokazuje umiejętność. Nie ma języka ani mowy, nie słychać ich głosu. Jednak na wszystką ziemię rozchodzi się melodia ich, a do kończyn okręgu ziemi słowa ich – Ps. 19:2-5.
Wspaniały codzienny i conocny widok niebios powinien wzbudzić w nas uwielbienie i adorację; powinien natchnąć nasze serca świętą i pełną czci pobożnością. Niech ta bezgłośna aktywność, doskonałe posłuszeństwo Boskiemu prawu i błogosławiony blask tych niebiańskich zastępów będzie dla nas uzdrawiającą lekcją gorliwej aktywności, bez zamieszania czy ostentacji; lekcją doskonałego posłuszeństwa woli Tego, który wszystko czyni dobrze – który jest zbyt mądry, by błądzić; zbyt dobry, by być nieżyczliwym; niech będzie lekcją oświecania każdego, kto nas widzi, Pańską chwałą, która nas oświeciła.
Stwierdzamy, że wszelkie różnorodne obiekty i układy w naturze nie tylko manifestują Pańskie przymioty naszym uważnym umysłom, lecz także symbolizują rzeczy, które objawiają Jego przymioty i plan. W taki sposób nowe niebiosa objawią Jego charakter w przyszłym Wieku. Noce i ich zło symbolizują różne okresy, w których różne złe klasy doświadczają zła, szczególnie w Epifanii. Dni symbolizują czasy błogosławieństw różnych okresów, przy czym te wcześniejsze były cieniem tych późniejszych, jak na przykład w Żniwach i równoległych okresach.
Pytania:
Jakie były w tym tygodniu moje rozmyślania odnoszące się do obecnego oraz przyszłego literalnego i symbolicznego świata? Jaki wpływ wywarły one na moją cześć dla Boga?
WYSYŁANIE MANNY Jeżeli zapiszesz się na listę subskrypcji, to codziennie otrzymasz tekst Manny z komentarzami.
Polskojęzyczna strona poświęcona życiu i twórczości pastora Charlesa Taze Russella
