Czuwajcie i módlcie się, abyście nie weszli w pokuszenie; duch jest ochotny, ale ciało mdłe – Mat. 26:41.

Jedni popełniają błąd modlenia się bez czuwania, drudzy popełniają błąd czuwania bez modlenia się. Nasz Pan wskazał na bezpieczną i jedynie słuszną metodę, jaką jest połączenie obydwu tych rzeczy. Powinniśmy zwracać uwagę na wszelkie zachęty Słowa Pana, dowody ich wypełniania i znaki, które świadczą o obecności Pana oraz bliskich już wielkich zmianach dyspensacyjnych. Powinniśmy zwracać uwagę na wszystko to, co wzmacnia nas w wierze, nadziei, wierności i miłości; czuwając, powinniśmy się modlić, nie ustając. Powinniśmy się modlić razem jako lud Boży, w naszych domach jako rodziny, a także na osobności, prywatnie.

Czujność bada nasze usposobienie, myśli, motywy, słowa, czyny, otoczenie i wpływy działające na nas. Modlitwa jest szczerym pragnieniem serca, wypowiedzianym lub nie, zanoszonym do Boga o dobre rzeczy. Czujność wyposaża nas we wszelką wiedzę i energię, by pobudzić nas do aktywności, a modlitwa – we wszelkie światło i energię pochodzące ze Słowa oraz we wszystkie okoliczności i inne pomoce wynikające z opatrzności, by wspomóc naszą aktywność w urzeczywistnianiu błogosławieństw, które Pan nam oferuje. Takie czuwanie i modlitwa wyzwolą nas od pokus i umożliwią ochotnemu duchowi podbicie słabego ciała na chwałę Bożą.

Równoległe cytaty: Mat. 26:38-40,42-46; Mar. 13:33; 1 Kor. 16:13; Efez. 6:18; 1 Piotra 5:8,9; Żyd. 3:12,13; Iz. 26:8,9; Rzym. 7:18-25; 8:3; 1 Kor. 9:27; Gal. 5:16,17,24; Filip. 2:12,13; 3:12-14

Pieśni: 183, 184, 20, 145, 78, 13, 130
Wiersze brzasku: 102
Lektura uzupełniająca: R-2773 | R-5312

Pytania: Czy w tym tygodniu czuwałem(am) i modliłem(am) się? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?