Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam; niech się nie trwoży serce wasze ani nie lęka – Jana 14:27.
Im bardziej zwalczamy świat, ciało i diabła, im bardziej usiłujemy pełnić wolę naszego Ojca, który jest w niebie, im bardziej dążymy do jedności i społeczności z naszym drogim Zbawicielem, im bardziej staramy się czynić to, co jest przyjemne w Jego oczach, tym więcej będziemy mieć radości i pokoju, których żaden człowiek nie może nam odebrać, a które w wyniku doświadczeń, trudności i prześladowań stają się tym słodsze i cenniejsze. „I wy teraz smutek macie; ale znów ujrzę was, a będzie się radowało serce wasze, a radości waszej nikt nie odejmie od was” (Jana 16:22).
Pokój jest odpoczynkiem serca i umysłu. Po pierwsze, wynika on ze świadomości odpuszczenia nam grzechów przez zasługę Chrystusa, co daje nam pokój z Bogiem. Po drugie, wynika ze świadomości naszej harmonii z dobrą wolą Boga w uświęceniu, co daje nam pokój Boży. Nie powinniśmy pozwolić na to, by cokolwiek usunęło pokój z naszych serc w którymkolwiek z tych dwóch znaczeń, lecz powinniśmy zachowywać nasz odpoczynek z Bogiem i w Bogu.
