Ze strumienia na drodze pić będzie; przeto podniesie głowę – Ps. 110:7.
Pragniemy prosić naszego Pana, Mistrza i Głowę, by coraz bardziej nam błogosławił, gdy z nowym zapałem będziemy się starać wiernie i z radością pić ze strumienia życiowych doświadczeń, czerpiąc z nich mądrość, która przysposobi i przygotuje nas do Jego służby w niedalekiej przyszłości i która jeszcze lepiej przysposobi i przygotuje nas do Jego służby także w obecnym czasie. Przez Jego łaskę umożliwi nam też okazywanie Jego chwały we wszystkich trudnych okolicznościach oraz zmiennych kolejach życia, byśmy mogli wysławiać Go w naszym ciele i duchu, które są Jego. Pijąc z tego strumienia, uczmy się od małych ptasząt, które gdy piją, ciągle podnoszą główki, jak gdyby składając podziękowanie Bogu. Zawsze składajmy dziękczynienie naszemu Panu za każde doznane doświadczenie życiowe, za każdą lekcję, za każdą próbę, wykorzystując je wszystkie do naszego duchowego rozwoju.
Strumień z tego tekstu przedstawia Słowo Boże i doświadczenia życiowe. Mamy tutaj obraz podróżowania po drodze, wzdłuż której płynie strumień czystej wody. Z tego strumienia spragnieni podróżni mogą się napić i ugasić pragnienie. Nasz drogi Odkupiciel znajdował strumień Słowa, płynący dla Jego pokrzepienia, przez całą Swoją podróż; z niego pił i pokrzepiał się. Podróżując jak On w kierunku Niebiańskiego Syjonu, pijmy z tego chłodnego, pokrzepiającego strumienia, kiedykolwiek potrzebujemy jego pokrzepienia. Jezus pił też ze strumienia doświadczeń życiowych, ucząc się nowych lekcji, przygotowujących Go do nowych doświadczeń. Doświadczenia życiowe także nas nauczą nowych lekcji, pomocnych w przyszłych doświadczeniach. Tylko najbardziej tępi uczniowie nie uczą się z doświadczenia, najlepszego z nauczycieli. Nie należąc do tej klasy, uczmy się lekcji, których Pan nam dostarcza, zarówno ze Słowa Bożego, jak i życiowych doświadczeń.
