Gruntownym węgielnym kamieniem sam Jezus Chrystus, na którym cała budowa wspólnie spojona rośnie w świątynię świętą w Panu; na którym też i wy się wspólnie budujecie, abyście byli mieszkaniem Bożym w Duchu Świętym – Efez. 2:20-22.

W miarę jak przemijają kolejne dni, pamiętajmy o naszym potrójnym stosunku do tej Świątyni: (1) Jako żywe kamienie, wciąż podlegamy procesowi przygotowywania. (2) Jako członkowie Królewskiego Kapłaństwa niosący Arkę, przechodzimy ze stanu Przybytku do stanu Świątyni. Niektórzy nasi członkowie już tam weszli, inni są jeszcze w drodze. (3) Nadszedł czas, abyśmy jako lud Boży poznali i śpiewali, w duchu i zrozumieniu, nową pieśń o Boskim miłosierdziu, sprawiedliwości, miłości i prawdzie. Bądźmy wierni we wszystkich tych aspektach, wypełniając swoją część, gdyż wkrótce nasza droga się skończy, a chwała Pana napełni Świątynię.

Chrystus jest Świątynią żywego Boga. Jej kamieniami węgielnymi są Apostołowie i prorocy Wieku Ewangelii: Jezus – głównym kamieniem węgielnym, a reszta wiernych – pozostałymi kamieniami. Podczas Wieku Ewangelii Bóg i Chrystus poddają te kamienie obróbce. One muszą poddać się koniecznemu cięciu, łamaniu, rzeźbieniu, nacinaniu, szlifowaniu, tarciu i polerowaniu – każdy indywidualnie i we wzajemnej harmonii. Ich przygotowywanie cechują jedność, harmonia i różnorodność. Kiedy zostaną umieszczeni w tej Świątyni harmonijnie, spójnie i pięknie, zostaną napełnieni chwałą Pana i staną się miejscem odpoczynku Boga, miejscem Jego spotykania się z rodzajem ludzkim oraz miejscem, z którego będzie On błogosławił światu.

Równoległe cytaty: Mat. 16:16-18; 1 Piotra 2:4,5; Iz. 28:16; Mat. 21:42; Ps. 118:22,23; Efez. 4:14-16; 1 Kor. 6:19; 2 Kor. 6:16; Jana 14:16-18,23; Rzym. 8:9

Pieśni: 281, 67, 21, 23, 6, 7, 58
Wiersze brzasku: 186
Lektura uzupełniająca: R-3282 | R-5710

Pytania: Jakie były doświadczenia tego tygodnia związane z myślą tego tekstu? Jak zostały przyjęte? Co okazało się w nich pomocą lub przeszkodą? W jakich okolicznościach one wystąpiły? Jaki był ich wynik?