Ktokolwiek wszedł do odpocznienia jego, odpoczął od spraw swoich, jak i Bóg od swoich – Żyd. 4:10.
Zamiast domagać się jednego z siedmiu dni tygodnia, prawo miłości w istocie kontroluje i reguluje cały nasz czas. Siedem dni w tygodniu mamy miłować Pana, naszego Boga, z całego serca, umysłu, duszy i siły; siedem dni w tygodniu mamy miłować naszego bliźniego jak siebie samych; i siedem dni w tygodniu mamy odpoczywać: odpoczywać od własnych uczynków, odpoczywać przez wiarę w dokonane dzieło Chrystusa, odpoczywać w miłości Bożej, a także odpoczywać w pokoju Bożym, który przechodzi wszelkie zrozumienie i stale panuje w naszych sercach.
Wejście do odpocznienia oznacza przyjęcie przez nas dokonanego dzieła Chrystusa jako naszego usprawiedliwienia przed Bogiem oraz nasze pełne przekonanie o realności poczytanego posiadania wszystkich błogosławieństw Tysiąclecia. Każdy, kto posiada tę wiarę, nie próbuje ustanawiać własnej sprawiedliwości, lecz ma pokój w znaczeniu cieszenia się sprawiedliwością Chrystusową. W ten sposób wiara usprawiedliwiająca daje mu odpoczynek usprawiedliwienia. Zaprzestając w poświęceniu życia dla siebie i świata oraz patrząc w przyszłość z pełnym przekonaniem co do pomyślnego wyniku Boskiego planu, dodatkowo posiada ten sam rodzaj pokoju, którym cieszy się Bóg.
Pytania:
Jakie były w tym tygodniu moje doświadczenia związane z myślą tego tekstu? Jak zostały przyjęte? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jaki był ich wynik?
WYSYŁANIE MANNY Jeżeli zapiszesz się na listę subskrypcji, to codziennie otrzymasz tekst Manny z komentarzami.
Polskojęzyczna strona poświęcona życiu i twórczości pastora Charlesa Taze Russella
