Wy tedy, najmilsi, wiedząc to przedtem, strzeżcie się, abyście błędem tych niezbożników nie byli zwiedzeni i nie wypadli z waszej stateczności; ale wzrastajcie w łasce i w znajomości Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa – 2 Piotra 3:17,18.

Wzrastamy w znajomości, gdy zwracamy uwagę na obietnice Boże, a przez wiarę odnosimy je do siebie i usiłujemy dostrzec ich wypełnianie się w naszym życiu. Równocześnie wzrastamy w łasce – jeśli bowiem którykolwiek zarys wiedzy nie zostanie przyjęty do dobrego i uczciwego serca oraz nie przyniesie pewnej miary posłuszeństwa i sprawiedliwości (łaski), nie będziemy przygotowani na następny stopień znajomości, a tym samym zatrzymamy się w naszym rozwoju, a być może nawet cofniemy się. Tak jak utrata wiedzy oznacza utratę pewnej miary łaski, tak też utrata łaski oznacza proporcjonalną utratę wiedzy – popadanie w ciemność, w której obietnice Słowa Pana stają się coraz bardziej przyćmione i niezrozumiałe, proporcjonalnie do tego, jak w światowości bądź w grzechu tracimy dobroć, łaskę.

Ostrzeżenie pozwala wcześniej się przygotować. W tym złym dniu Pan ostrzega nas przed nadchodzącym złem, przed którym będziemy zabezpieczeni, jeśli rozwiniemy właściwego ducha. Jeśli tego nie uczynimy, błędy bezbożnych z pewnością nas usidlą i doprowadzą do utraty nagrody. Naszym jedynym zabezpieczeniem przed tym złem jest codzienny wzrost w łasce i znajomości naszego Pana Jezusa.

Równoległe cytaty: Przyp. 4:14; Mar. 13:23; 2 Piotra 1:10-12; 2:18; 1 Kor. 15:58; Gal. 5:1; Efez. 4:14,15; 1 Tym. 4:1,2; 1 Piotra 2:2; 1 Jana 2:18-21,26

Pieśni: 49, 145, 130, 22, 267, 198, 196
Wiersze brzasku: (301) To była owca.
Lektura uzupełniająca: R-4802

Pytania: Jak wpłynęła na mnie świadomość zbliżających się złych warunków? Czy wzrastałem(am) w łasce i znajomości? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?