Ojcze święty, zachowaj w imieniu twoim tych, których mi dałeś, aby byli jedno, jak i my – Jana 17:11.
Gdy rozważamy to piękne wyrażenie uczuć naszego Pana w odniesieniu do Kościoła, dostrzegamy przebłysk chwały błogosławionej jedności Boskiej rodziny. Jest to jedność celu, zaufania, sympatii, miłości, zaszczytu i wspólnego posiadania. Nasz Pan opisał tę jedność jako już istniejącą między Nim i Ojcem, lecz o ile dotyczy ona Jego uczniów, należała i wciąż należy ona do przyszłości. Jej pełne osiągnięcie jest ideałem, do którego jesteśmy zachęcani, aby dążyć.
Modlitwa Odkupiciela za Swymi uczniami jest piękna w swej prostocie i wszechstronna w swym zasięgu. Prosi On Ojca, którego świętość ze czcią uznaje, by użył Swych chwalebnych przymiotów, planu i dzieł w interesie Jego uczniów – prowadząc, kierując, ograniczając, naprawiając, zachęcając i uszlachetniając ich w tym celu, by wszyscy oni mogli wrastać w pełnię tego jednego Świętego Ducha Bożego i w ten sposób uzyskać ten sam rodzaj jedności, jaki istnieje między Ojcem i Synem – nie jedność istoty, co oznaczałoby, że cały lud Pana stałby się jedną istotą, lecz jedność serca, umysłu, celu i woli. Co za chwalebna jedność rodzinna, do której szczerze powinno się dążyć.
Równoległe cytaty:
1 Piotra 1:5; Judy 1,24; Jana 6:39; 17:2,9,10,12-18,21-23; Rzym. 12:5; 1 Kor. 1:10; Gal. 3:28; Jana 10:30,38; 14:9,11,20; 1 Jana 1:3; 3:24
