Dobroć i miłosierdzie twe pójdą za mną po wszystkie dni życia mego: i będę mieszkał w domu Pana na wieki – Ps. 23:6.
Dobroć i miłosierdzie, których spodziewamy się w Królestwie, mają swój początek już tutaj i dlatego powinny być oceniane. Kto nie zna radości Pana w tym życiu, zdecydowanie nie będzie przygotowany do radości Pana w Królestwie, niezależnie od tego, jakich błogosławieństw i radości może dostąpić pod rządami Królestwa, w czasie Wieku Tysiąclecia. Istnieją więc radość i szczęście, udzielane wiernym Panu jednostkom, które nie są chwilową radością związaną z początkowym przyjęciem Pana i poświęceniem się Jemu. Na dobroć i miłosierdzie Pana nie powinno się patrzeć jako na coś, co należy do odległej przeszłości, ale należy je uznawać i oceniać jako rzeczy teraźniejsze. Boska dobroć i miłosierdzie towarzyszą nam każdego dnia – odświeżają nas, wzmacniają i błogosławią.
Boska dobroć i miłosierdzie błogosławią nasz nowy umysł i człowieczeństwo, chociaż dobroć tu wymieniona odnosi się bardziej, choć nie wyłącznie, do naszych przywilejów duchowych, podczas gdy miłosierdzie odnosi się bardziej, choć nie wyłącznie, do naszych przywilejów ludzkich. Posiadanie ich jest chwalebnym przywilejem – nie tylko przez część, ale przez całą podróż do Królestwa. Nie wątpmy ani przez chwilę w wierność Pana w udzielaniu nam wszelkiej łaski, miłosierdzia i prawdy, potrzebnych w naszej całej podróży. On nas nigdy nie zawiedzie, nie opuści ani nie porzuci. A gdy okażemy się wierni aż do końca, naszym wiecznym działem będzie członkostwo w rodzinie Bożej.
Równoległe cytaty:
2 Moj. 15:13; 20:6; 33:19; 34:6; 2 Kron. 5:13; Neh. 9:17,27-31; Ps. 23:1-5; 33:5; 73:1; 103:1-17; Jak. 1:17; Jana 14:2,3; Efez. 2:19-22; 1 Piotra 2:5
