A od szafarzy tego się wymaga, żeby każdy okazał się wierny... każdy według zdolności swojej – 1 Kor. 4:2; Mat. 25:15.
„Grzywna”, taka sama dla wszystkich, odpowiednio przedstawia błogosławieństwo Boskiej łaski wspólne dla całego ludu Bożego – usprawiedliwienie. Inne dary natomiast różnią się w ilości, odpowiednio do naszych naturalnych sposobności, i zwykle pochodzą od Ojca, na przykład Słowo i Duch. Nasze usprawiedliwienie, choć zaplanowane przez Ojca, jest darem od Jezusa, ponieważ zapłacił On za nie Swoją własną drogocenną krwią. Ta jedna „grzywna” stawia wszystkich na wspólnej płaszczyźnie jako sług nadających się do przyjęcia i każdemu pozwala okazać gorliwość przez ofiarowanie się. Natomiast „talenty”, rozdzielane odpowiednio do zdolności każdego człowieka, przedstawiają sposobności w służbie Bożej, odpowiadające posiadanym przez nas zdolnościom. Mogą to być talenty w postaci wykształcenia, pieniędzy, wpływu, dobrego zdrowia, czasu, taktu czy zdolności, ze sposobnościami używania ich w służbie dla Boga.
Szafarzem jest ten, komu powierzono zarządzanie dobrami drugiego. Ten, kto zaufał szafarzowi, ma prawo spodziewać się wierności z jego strony. Jehowa czyni nas szafarzami tych Swoich dóbr, które Jemu poświęciliśmy, spodziewając się wierności w pełnieniu powierzonego nam szafarstwa. Ze swej strony Bóg udziela nam każdej sposobności potrzebnej do sprawowania szafarstwa w interesie Jego sprawy. Jego dobroć w tym zakresie zasługuje na naszą bardzo lojalną służbę.
