Szukajcie najpierw królestwa Bożego i sprawiedliwości jego – Mat. 6:33.

Lud Boży duchowego Izraela dobrze zrobi, gdy stale będzie pamiętał, że sprawom duchowym zawsze należy dawać pierwszeństwo; że sprawami doczesnymi należy zarządzać i kontrolować je z punktu widzenia wiecznego dobra: duchowego wzrostu, rozwoju i powodzenia, jak również najlepszych interesów i wpływu na swoje dzieci. Członkowie ludu Bożego powinni nie tylko być niechętni sugestii, która postawiłaby ich samych lub ich rodziny w niekorzystnych, bezbożnych warunkach, lecz powinni być zdecydowani, że w żadnym wypadku jej się nie poddadzą; przeciwnie: lud Pana powinni uważać za swój lud, nawet gdyby oznaczało to mniej luksusów i wygód w obecnym życiu.

W tym wersecie Chrystus stawia przed nami cel godny naszych najlepszych wysiłków. Bo cóż jest cenniejszego od Chrystusa Jezusa i żywota wiecznego z Jezusem w Królestwie? Ogrom tych aspiracji nie powinien nas przerażać, gdyż sam Bóg zaprosił nas do tego, zobowiązując się przysięgą do udzielenia nam wszelkiej niezbędnej pomocy; gdyż Jezus sprawuje Swój urząd Najwyższego Kapłana, działając na naszą korzyść, by zapewnić nam pomyślne osiągnięcie tego Królestwa; gdyż nasze uczestnictwo w Duchu Świętym wyposaża nas we wszelkie zdolności do jego osiągnięcia. Te trzy rzeczy udzielają nam wszelkiej pomocy zewnętrznej i wewnętrznej, potrzebnej do zwycięstwa. Więcej niż to przyniosłoby nam szkodę; mniej niż to spowodowałoby naszą porażkę.

Równoległe cytaty: 1 Król. 3:13; Mar. 10:30; Rzym. 8:32; 14:17,18; 2 Tym. 4:8; Rzym. 12:9-21; 1 Kor. 13; Gal. 5:22-25; Efez. 4:1-7,12-16; 5:1,2; Kol. 3:10-25

Pieśni: 58, 66, 72, 73, 95, 198, 267
Wiersze brzasku: 136
Lektura uzupełniająca: R-3110 b | R-5862

Pytania: Co było moją główną ambicją w tym tygodniu: ja sam(a), świat, grzech i błąd czy miłość, sprawiedliwość, mądrość i my­ślenie o Królestwie? Jak wyrażała się moja główna ambicja? Jakie przyniosło to skutki?