Jeśli kto chce iść za mną, niech samego siebie zaprze, weźmie krzyż swój i naśladuje mnie! – Mat. 16:24.
Niesienie krzyża ściśle wiąże się z samozaparciem, a mimo to można zauważyć pewną różnicę. Samozaparcie bardziej dotyczy biernego posłuszeństwa i wytrwałości dla Pana, natomiast niesienie krzyża ma więcej wspólnego z działalnością w służbie Pana, która okazuje się być przeciwna naszym naturalnym skłonnościom. Wierność w samozaparciu oznacza odwagę i gorliwość, niesienie krzyża oznacza zwycięstwo. Nasze samozaparcie może być zwycięstwem w naszym własnym sercu, o którym inni mogą nic nie wiedzieć, a nawet nie powinni, jeśli pragniemy otrzymać pełnię Pańskiego błogosławieństwa. Jednak niesienie przez nas krzyża przynajmniej do pewnego stopnia może być widziane przez tych, którzy są z nami w bliskim kontakcie, szczególnie przez tych, którzy podążają tą samą „wąską drogą”.
Samozaparcie w chrześcijańskim znaczeniu nie jest po prostu powstrzymywaniem się od korzystania ze swoich praw, lecz jest powstrzymywaniem się od korzystania ze swoich praw dla Pana. Niesienie krzyża oznacza poddanie się woli Pana w służbie pod wpływem wiary, nadziei, miłości i posłuszeństwa we wszystkich sprawach życia, szczególnie w niesprzyjających okolicznościach. Prawdziwymi naśladowcami Chrystusa są tylko ci, którzy praktykują takie samozaparcie oraz niesienie krzyża. Jako tacy, przy końcu swego biegu, zostaną uznani przez Pana za godnych udziału w chwalebnym Królestwie Chrystusa.
