Lud osobliwy, gorliwy w dobrych uczynkach – Tyt. 2:14.
„Lud osobliwy” – nie osobliwy pod względem ubioru, zachowania, języka czy nierozsądnych, bezsensownych form i nawyków, lecz w tym, że odłącza się od świata i jego ducha. Lud ten ma ducha Chrystusowego – ducha pełnego poświęcenia Panu oraz odłączenia od świata i jego samolubnych dążeń. Jest szczególny w tym, że trwa przy Słowie Pana jako swym jedynym prawie; szczególny w tym, że odrzuca światową mądrość, jeśli stoi ona w sprzeczności z Boskim objawieniem; szczególny w tym, że będąc na tym świecie, nie jest z tego świata; szczególny w tym, że ma zdecydowaną wiarę i z gorliwością zgodnie z nią postępuje; szczególny w tym, że ofiarowuje samego siebie i nie uznaje żadnej innej woli oprócz woli swego Króla; szczególny także w tym, że zna prawdę i może podać powód żywionej przez siebie nadziei, podczas gdy inni jedynie spekulują, dziwią się i powątpiewają.
Osobliwość ludu Bożego polega na jego odłączeniu się od samolubstwa, światowości, grzechu i błędu, a poświęceniu się Panu i Jego służbie. Lud Boży jest szczególny dla Pana w tym znaczeniu, że jest Jego własnością, jest Mu oddany oraz gotowy Mu służyć w krzewieniu prawdy i sprawiedliwości. Jako taki, w miarę nadarzających się sposobności, jest entuzjastycznie aktywny w czynieniu dobra, służeniu dobrem wszystkim ludziom, a szczególnie domownikom wiary.
Pytania:
Czy w tym tygodniu spełniałem(am) dobre uczynki jako ktoś szczególnie należący do Pana? W jakich okolicznościach? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?
WYSYŁANIE MANNY Jeżeli zapiszesz się na listę subskrypcji, to codziennie otrzymasz tekst Manny z komentarzami.
Polskojęzyczna strona poświęcona życiu i twórczości pastora Charlesa Taze Russella
