To czyniąc, nigdy się nie potkniecie – 2 Piotra 1:10.
Warunkiem nie jest czynienie tego doskonale, bez uwzględnienia sprawiedliwości Chrystusa, przykrywającej nasze grzechy i wyrównującej nasze codzienne braki. Jeśli jednak wraz z wiarą w przypisaną sprawiedliwość Chrystusa rozwiniemy te wszystkie łaski do granic naszych możliwości, nie potkniemy się. Nawet gdy uczynimy wszystko, co możemy, wciąż jesteśmy sługami nieużytecznymi, nie ośmielającymi się ufać własnej sprawiedliwości, lecz dostatniej szacie, która staje się naszą przez wiarę w Chrystusa, gdy ze stałą „pilnością” sprawujemy swoje zbawienie z bojaźnią i ze drżeniem, wiedząc, że sprawiedliwość Chrystusa jest przypisywana tylko tym, którzy pragną porzucić grzech i dążą do „świętości, bez której żaden nie ogląda Pana”.
Wyrażenie „to czyniąc” oznacza trzy różne działania: (1) przydajcie – rozwijanie łask wymienionych powyżej, (2) będzie przy was – praktykowanie tych łask po ich rozwinięciu i (3) obficie będzie –używanie tych łask tak, by właściwie współdziałały ze sobą, kontrolując wszystkie pozostałe łaski, uczucia, myśli, słowa i czyny. Te trzy działania, wiernie wypełniane, rozwijają doskonałość charakteru na podobieństwo Chrystusowego. Przez te trzy sposoby działania i rozwoju charakteru jednostka jest chroniona przed utratą szczególnej łaski Bożej, a dzięki naszemu Panu Jezusowi Chrystusowi ostatecznie może okazać się więcej niż zwycięzcą. Wykorzystujmy jak najwierniej tę najważniejszą ze wszystkich instrukcji dotyczących rozwoju charakteru.
