Gdy nam złorzeczą, błogosławimy; gdy nas prześladują, znosimy – 1 Kor. 4:12.

Jeśli jesteś wiernym uczniem (w szkole Chrystusowej), wkrótce zauważysz, że doskonałe prawo wolności, prawo Chrystusowe, rozróżnia myśli i intencje serca; że chociaż musisz nienawidzić wszelkiego grzechu, nie możesz nienawidzić grzesznika, a jednocześnie musisz posiadać miłość Bożą udoskonaloną w swoim sercu. Jeśli powstaje w nas choćby tylko uczucie goryczy wobec tych, którzy nas oczerniają i szkodzą nam, musimy je zwalczać i w ten sposób pokonać je tak zupełnie, aż każdy nerw naszej istoty będzie w błogiej harmonii z instrukcjami Wielkiego Nauczyciela: „Miłujcie nieprzyjaciół waszych... módlcie się za tymi, którzy wam złość wyrządzają i prześladują was. Błogosławcie, a nie szkodźcie”.

Z powodu lojalności wobec Boga i Jego sprawy lud Boży jest obiektem zaciekłych ataków ze strony złych ludzi. Nie powinien jednak oddawać obelgą za obelgę, lecz raczej odnosić się do nich z dobrotliwością. Lud Boży musi znosić różne formy wyrafinowanego i brutalnego prześladowania, lecz zamiast oddawać złem za zło, powinien spokojnie przyjmować złe traktowanie.

Równoległe cytaty: Dz.Ap. 23:2; 16:23; 14:19; 2 Kor. 11:23-27; 1 Tym. 4:10; Mat. 5:44; 1 Piotra 2:23; 3:9; Łuk. 23:34; Dz.Ap. 7:60; Rzym. 12:20; Dz.Ap. 22:22; 24:5

Pieśni: 299, 3, 57, 93, 305, 325, 326
Wiersze brzasku: 56
Lektura uzupełniająca: R-2411 | R-5172

Pytania: Jakie doświadczenia tego tygodnia były związane z myślą tego tekstu? Jak zostały przyjęte? Jakie korzyści z nich wypłynęły?