Światłości [prawdy] nasiano sprawiedliwemu, a radości [z prawdy] tym, którzy są prawego serca – Ps. 97:11.
Prawdziwe dzieci Boże miłują prawdę, ponieważ są przez nią pociągane. Gdy stykają się z prawdą, dostrzegają jej wartość, cenią ją i rozmyślają o niej. Stwierdzają, że prawda jest taka jak Bóg: jest manifestacją Jego wspaniałej dobroci oraz odbiciem Jego miłującego, życzliwego, mądrego i sprawiedliwego charakteru. Dlatego miłują prawdę i Boga, który ją dał; pielęgnują ją w sercu i stale pilnie studiują. Gdy w nią wnikają i podziwiają całą jej symetrię i piękno, coraz bardziej starają się dostosowywać swoje charaktery do tego samego wzoru piękna, a słowem i postępowaniem także polecać ją drugim, by i oni mogli być przez nią błogosławieni.
Jak naturalne światło oświeca drogę naturalnemu oku, tak prawda oświeca drogę oczom naszego zrozumienia. Bogu upodobało się otwierać oczy zrozumienia tylko u tych, których serce odczuwa sympatię do zasad sprawiedliwości. Innym prawda przyniosłaby szkodę. Prawda jest błogosławieństwem dla sprawiedliwych, a sprawiedliwi są przez nią błogosławieństwem dla drugich; dlatego jej błogosławieństwa napełniają ich serce radością.
