Kto jest niedbały w sprawach swoich, bratem jest marnotrawcy – Przyp. 18:9.
Nie możemy patrzeć na marnotrawstwo kogokolwiek z poświęconych Panu bez odniesienia wrażenia, że nadal wykazuje on braki w tym zakresie, bez względu na to, jak wielkiego postępu dokonał w zrozumieniu myśli Pana pod innymi względami. Ocenienie daru i szacunek dla Dawcy oznacza dbałość i odpowiedzialność za wszystko, co otrzymujemy od naszego Niebiańskiego Ojca, tak w rzeczach doczesnych, jak i duchowych. Zgodnie z przypowieściami naszego Pana, On w znacznym stopniu sprawdza naszą miłość i gorliwość przez to, w jaki sposób używamy udzielanych nam obecnie talentów, sposobności i błogosławieństw – tak doczesnych, jak i duchowych.
Duch człowieka niedbałego jest duchem marnotrawstwa. Marnuje on swój czas, który jest cenny i nie do odzyskania; marnuje swoje talenty, które mogą być doskonalone; traci sposobności służby, które otrzymują inni; marnuje swoją energię, która rdzewieje w bezczynności; traci dobre imię, którego może nigdy nie odzyskać; traci przyjaciół, którzy go opuszczają; traci swój dobytek, który jest mu odbierany; niszczy swój charakter, co go upadla; traci swoje życie, które jest mu zabierane; traci wieczność, która jest dla niego stracona. Dlatego niech niedbalstwo będzie dalekie od nas jako świętych Pana.
