Chrystus w was, nadzieja ona chwały – Kol. 1:27.

Każde prawdziwe dziecko Boże musi mieć wyraźny, indywidualny chrześcijański charakter, którego egzystencja nie jest uzależniona od duchowego życia jakiegokolwiek innego chrześcijanina. Musi ono ze Słowa prawdy, głoszonego i demonstrowanego przez innych chrześcijan, przyswajać sobie te zasady życia, które dadzą mu trwały charakter, jego własną duchową indywidualność. Duchowa indywidualność każdego powinna być tak jednoznaczna i wyraźna, że gdyby nawet odpadł umiłowany brat lub siostra, których duchowe życie na początku karmiło nasze własne i doprowadziło nas do udoskonalenia charakteru (co zdaniem Apostoła nie jest niemożliwe, Żyd. 6:4-6; Gal. 1:8), my w dalszym ciągu moglibyśmy żyć, zdolni do przyswajania ducha prawdy.

„Chrystus w was”, nowe stworzenie, według obietnicy miało być w sercu i umyśle jednostek spłodzonych z Ducha w Wieku Ewangelii, udzielając sercu i umysłowi nowych zdolności w zakresie duchowym. Miało to być święte namaszczenie, przysposabiające do ziemskich i niebiańskich urzędów. Jest to tajemnica Boga, tajemnica ponad wszelkie inne, że Chrystus miał się składać z wielu członków: Jezusa – Głowy, oraz Kościoła –członków Ciała. Wzniosły, święty i niebiański miał być ten „Chrystus w was”. Posiadanie Go miało być podstawą nadziei chwały, zaliczką dziedzictwa – Boskim sercem i umysłem, częścią dziedzictwa obiecanego świętym.

Równoległe cytaty: Mat. 3:16; Dz.Ap. 10:38; 2:1-4; 10:45-47; 2 Kor. 1:21; 1 Jana 2:20,27; 1 Kor. 12:12,13; 15:23; Gal. 3:16,29; Efez. 4:13,23,24; Kol. 1:23; 1 Piotra 4:13; Żyd. 3:14; Rzym. 8:10; Jana 14:19; 17:23,24; Gal. 2:20; Filip. 1:21; 2 Kor. 4:16; Efez. 3:16; Jana 15:2-7; Rzym. 12:4,5; 1 Kor. 1:30; Rzym. 6:3; 13:14; Gal. 3:26,27; 2 Kor. 5:17; Kol. 3:10; Rzym. 8:4,5

Pieśni: 58, 21, 23, 27, 170, 72, 310
Wiersze brzasku: 35
Lektura uzupełniająca: R-3250 | R-5227 b

Pytania: Co ten tekst znaczył dla mnie w tym tygodniu? W jakich okolicznościach? Z jakimi wynikami?