Za wszystko dziękujcie – 1 Tes. 5:18.

Mając stan serca, który pozostaje w społeczności z Panem i jest w pełni oddany pełnieniu Jego woli, lud Pana nie tylko błaga o Jego błogosławieństwo na początku każdego dnia, a dziękuje za nie przy jego końcu, lecz we wszystkich sprawach życia stara się pamiętać, że poświęcił wszystko Panu i przez wiarę spogląda na Niego. Proporcjonalnie do wagi swoich przedsięwzięć, przez wiarę zdaje sobie sprawę ze związku Boskiej opatrzności z wszystkimi sprawami życia i wyraża za nie dziękczynienie. Taka jest wola Boża w odniesieniu do nas. Bóg chce, abyśmy żyli w postawie stałego poszanowania Jego woli i błogosławieństw. Oczekuje tego od nas, ponieważ jest to stan najbardziej sprzyjający naszemu postępowi na wąskiej drodze, który najskuteczniej pomoże nam w uczynieniu naszego powołania i wyboru pewnym.

Zwykły, szlachetny człowiek dostrzega stosowność wdzięczności za otrzymane dobrodziejstwa. Mimo to często za nie nie dziękujemy z powodu krótkowzroczności, wyrażającej się niedostrzeganiem faktu, że niepomyślne doświadczenia, chociaż sprowadzają ziemskie niekorzyści, są środkami do osiągania wielkich duchowych błogosławieństw. Pomyślne i niepomyślne doświadczenia powinny być traktowane jako błogosławieństwa, wymagające od nas składania Panu podziękowań. Wszystkie rzeczy współdziałają dla dobra tych, którzy miłują Boga. Dlatego dziękujmy za wszystkie rzeczy – za trudy i wygody, radości i smutki, pomyślności i niepomyślności. Wszystkie one są listami miłości, znakami od naszego drogiego Ojca, zamierzonymi w tym celu, by działały dla naszego najprawdziwszego i najwyższego dobra.

Równoległe cytaty: Efez. 5:20; Kol. 1:12; 2:7; 3:15-17; 4:2; Ps. 50:14, 15; 105:1,5; 106:1; 107:1,2,15,22; Joela 2:26; Filip. 4:6; 1 Tym. 2:1; 4:3,4; Żyd. 13:15

Pieśni: 324, 9, 19, 37, 55, 199, 219
Wiersze brzasku: 124
Lektura uzupełniająca: R-3135 | R-2935

Pytania: Czy w tym tygodniu dziękowałem(am) za wszystko? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?