Miara naszego „napełnienia” się będzie odpowiadała mierze naszego opróżnienia się z ducha samowoli, a napełnienia się duchem wiary i posłuszeństwa. Chociaż posłuszeństwo musi być widoczne w codziennym życiu, w Swoim poświęconym ludzie Pan przede wszystkim ceni posłuszeństwo intencji, woli i serca. Dlatego jednostki, których serca są całkowicie lojalne wobec Pana, mogą się Jemu podobać, choć wcale nie muszą podobać się wszystkim, z którymi wchodzą w kontakt; natomiast inni, wysoce cenieni przez ludzi z powodu zewnętrznej moralności, mogą być „obrzydliwością” w oczach Boga z uwagi na oziębłość i nieuczciwość serca. Ten, kto posiada nową nadzieję i nowego ducha, będzie starał się oczyszczać nie tylko w myślach, lecz również w słowach i uczynkach oraz we wszystkich sprawach – wewnątrz i na zewnątrz.
Bycie napełnionym duchem oznacza bycie zdominowanym, jako uczniowie Chrystusa, przez pierwszorzędne łaski, harmonijnie dostosowane do siebie nawzajem. Uzyskanie takiego napełnienia oznacza wierne korzystanie z Ducha, Słowa i opatrzności Boga. Trwanie w stanie takiego napełnienia prowadzi nie tylko do krystalizacji charakteru podobnego do Chrystusowego, lecz także przystosowania do Królestwa z Nim. Z takim napełnieniem Duchem związana jest obietnica życia obecnego i przyszłego.
