Nazwą cię imieniem nowym... będziesz koroną chwały w ręce Pańskiej i koroną królewską w ręce Boga twego – Iz. 62:2,3.
Nigdy nie zapominajmy, że jesteśmy szczególnym ludem, odłączonym od ogółu nominalnych chrześcijan i świata, mającym wyższe nadzieje, cele i ambicje, uprzywilejowanym jaśniejszym zrozumieniem głębokich spraw Bożych, powołanym z poprzedniej ciemności do Jego zdumiewającej światłości. Jeśli jesteśmy tak oddzieleni od świata i chrześcijan, którzy posiadają dużą miarę światowego ducha, cóż w tym dziwnego, że wszyscy oni nie są z nami w harmonii – albo nas ignorując, albo się nam sprzeciwiając!
Słowo imię używane jest w Piśmie Świętym w znaczeniu nazwy, natury, charakteru, czci, urzędu i dzieł. Klasie Chrystusowej obiecane było nowe imię, szczególnie w znaczeniu nowej natury i urzędu. Jako taka, miała się ona stać chwalebną koroną w rękach Pana, z wieloma promieniejącymi klejnotami, odbijającymi wspaniałość Boskiej prawdy, charakteru i dzieł –w celu błogosławienia całej ludzkiej rodziny.
