W dzisiejszej dobie reprezentujemy sprawę Pana pośród szalejących żywiołów ludzkich namiętności, opozycji itp., a nasze serce niekiedy byłoby przerażone, gdyby nie wiara, zdolna widzieć Pana razem z nami w łodzi i dostrzegać Jego potężną moc, która w przewidzianym przez Niego czasie i w przewidziany przez Niego sposób przyniesie światu pokój. Nie dziwmy się jednak, jeśli stanie przed nami jakaś mroczna godzina, gdy wichry burzy będą tak gwałtowne, że wielu będzie wołać ze strachu i przerażenia. Uczmy się lekcji z cennych doświadczeń obecnego czasu, by nasza wiara wówczas nas nie zawiodła, byśmy w najciemniejszej godzinie mogli śpiewać i radować się w Tym, który nas umiłował i kupił Swoją własną drogocenną krwią, a także śpiewać pieśń Mojżesza i Baranka.
W doświadczeniach ludzkości było i jest wiele symbolicznych burz. Należą do nich doświadczenia rodzaju ludzkiego ze złem, cierpienia Starożytnych i Młodocianych Godnych, Izraela, Maluczkiego Stadka oraz Wielkiej Kompanii. Po tych wszystkich burzach Pan czynił lub uczyni ciszę. Burza tego tekstu szczególnie odnosi się do niespotykanych cierpień czasu ucisku. Okręty ludzkich organizacji ulegną w tej burzy zupełnemu rozbiciu, a liczni marynarze, oficerowie i pasażerowie zostaną pogrążeni w falach anarchii. Kiedy burza ustanie, wszyscy będą radować się z ciszy, jaka zapanuje w porcie Tysiąclecia.
Równoległe cytaty:
3 Moj. 26:6; 1 Król. 19:11,12; Ijoba 5:19; Ps. 34:15; 107:21-28; Dan. 12:1,2; Oz. 2:18; Nah. 1:12; Sof. 3:8,9; Łuk. 2:14; Iz. 26:3; Jana 14:27; 16:33; 1 Kor. 10:13; Żyd. 12:11; 1 Piotra 5:10
