Kto mówi, że w nim mieszka, powinien chodzić, jak on chodził – 1 Jana 2:6.
Chrześcijanin powinien postępować jak jego Pan –w sposobie bycia i stosunku do wszystkiego, co dobre, odpowiednio unikając wszystkiego, co złe. Powinien jak najdokładniej kroczyć śladami Jezusa. Nie oznacza to jednak, że w niedoskonałym ciele powinien lub może osiągnąć pełnię doskonałości swego Pana, który nawet w ciele był doskonały. W tekście tym chodzi o to, że powinniśmy postępować tak, jak On postępował – w ten sam sposób, w tym samym kierunku, do tego samego celu i wzoru, który On uznawał i ustanowił.
Mieszkanie w Chrystusie oznacza nie tylko poświęcenie i napełnienie się Duchem, lecz także trwanie w postawie poświęcenia – martwoty wobec siebie i świata, a ożywienia wobec Boga. Jezus wypełnił Swoje śluby poświęcenia: pozostał umarłym dla Siebie i świata, a żywym dla Boga. Studiował Słowo, czuwał i modlił się w harmonii z tym Słowem, głosił i praktykował Słowo, a także cierpiał w świątobliwości za wierność Słowu. Ktokolwiek mieszka w Chrystusie, powinien w ten sposób postępować. W duchu będzie to z pewnością czynił doskonale, a w ciele – doskonale na tyle, na ile jego upadłe ziemskie naczynie mu pozwoli. Naprawdę błogosławione jest postępowanie podobne do Chrystusowego. Kto tak postępuje, posiada wszystko.
Równoległe cytaty:
Jana 15:1-9; 13:15,34; Filip. 2:5-8; 1 Piotra 2:21-24; Mat. 11:29; 20:28; Mar. 10:43-45; Łuk. 22:26,27; Rzym. 8:29; 15:2,3,5,7; Efez. 5:2; 1 Kor. 3:13; Żyd. 12:2-4; 1 Jana 3:16; 4:17; 2 Jana 9; Obj. 3:21; 14:4
