Pilnujcie tedy samych siebie... bo po odejściu moim wejdą między was wilki okrutne, które trzodzie folgować nie będą. A z was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby za sobą pociągnąć uczniów – Dz.Ap. 20:28-30.

Dla utrzymania karności, doświadczenia i ostatecznego wypróbowania członków Kościoła Bożego konieczne jest poddanie ich tym niepomyślnym wpływom; tym bowiem, którzy je zwyciężą, obiecano wielką nagrodę. Jeśli chcemy mieć udział z Chrystusem w Królestwie, musimy dowieść, że jesteśmy godni w tych samych próbach lojalności wobec Boga, wiary w Jego Słowo, gorliwości dla prawdy, cierpliwego znoszenia urągań oraz prześladowań, i to aż do śmierci, a także niezachwianej ufności w moc Boga i Jego zamiar wyzwolenia i wywyższenia Swego Kościoła w słusznym czasie. Dla takich wiernych jednostek przeznaczona jest błogosławiona pociecha Psalmu 91.

„Wilki” nie są sługami Boga, lecz sługami szatana, którzy wchodzą między lud Boży ze złymi i niszczycielskimi zamiarami. Nie starają się o pomyślność owczarni Bożej, ale o odebranie jej życia. „Wilki” tropią i przerażają, zagryzają i pożerają owce Pana. Nie oszczędzają nikogo spomiędzy stada – ani starych, ani młodych. Ci, którzy powstają spośród braci, zajmując stanowiska nauczycieli i wykorzystując je do fałszowania nauk Słowa, należą do dwóch klas: przesiewaczy Wielkiej Kompanii i wtórej śmierci. Obie klasy nauczają doktryn, które są wypaczeniem prawdy, chociaż druga klasa jest w tym gorsza od pierwszej. Czynią to, by zdobyć uczniów. Wybrani Boży dostrzegają te trzy klasy, czyniąc to przez studiowanie, praktykowanie i głoszenie prawdy.

Równoległe cytaty: Jer. 23:1; Ezech. 34:1-10; Jana 10:12; Mat. 7:15; Żyd. 6:4-6; 10:26-29; 2 Piotra 2:1,22; Judy 3-19; 2 Tym. 1:15; 3:1-9; 1 Tym. 1:19,20

Pieśni: 130, 1, 13, 44, 71, 120, 315
Wiersze brzasku: 301
Lektura uzupełniająca: R-3331 | R-5388

Pytania: Jakie były moje doświadczenia tego tygodnia związane z myślą tego tekstu? W jakich okolicznościach wystąpiły? Jak zostały przyjęte? Jakie przyniosły rezultaty?