Zanoszone przez nas do Pana błagania, prośby i wołania powinny dotyczyć uświęcania serca, napełniania się Jego Duchem, pokarmu duchowego, pokrzepienia i siły. Jeśli chodzi o sprawy doczesne, On wie, jaką obraliśmy drogę i co jest najlepsze dla naszego dobra jako chrześcijan. Powinniśmy Jemu pozostawić tę kwestię. On nie byłby zadowolony, gdybyśmy Mu się naprzykrzali, prosząc o rzeczy, których nam nie dał, ponieważ takie postępowanie nie byłoby przykładem wiary w Niego, lecz przeciwnie – przykładem wątpienia, manifestacją obawy, iż o nas zapomina lub nie spełnia Swojej obietnicy udzielania nam potrzebnych rzeczy.
Potrzebujemy rzeczy ziemskich i niebiańskich, lecz nie rozumiemy szczegółów odnoszących się do nich. Nie wiemy też w jakim porządku, czasie, miejscu ani w jaki sposób potrzeby te mogą być najlepiej zaspokojone. Dlatego powinniśmy powstrzymywać się od dawania Panu konkretnych instrukcji dotyczących ich zaspokajania. Niech nam wystarcza świadomość, że Bóg zna wszystkie szczegóły tych potrzeb i wie jak, kiedy i gdzie je zaspokoić. Nie powinniśmy też wątpić w Jego gotowość do ich zaspokajania, ponieważ jako nasz Ojciec lituje się nad nami bardziej niż ziemski ojciec nad swoimi dziećmi. Dlatego czekajmy na Niego wdzięczni i zadowoleni z tego, co nam zapewnia.
Równoległe cytaty:
Ps. 38:10; 69:18-20; 139:2; Mat. 6:32-34; Łuk. 11:13; Jana 16:23,24; Filip. 4:6,19; 1 Jana 5:14,15
Pytania:
Jakie wydarzenia tego tygodnia wskazują na Pańską opatrzność nade mną? Czy w tym tygodniu ufałem(am) czy martwiłem(am) się? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jakich lekcji nauczyłem(am) się z tych doświadczeń?
WYSYŁANIE MANNY Jeżeli zapiszesz się na listę subskrypcji, to codziennie otrzymasz tekst Manny z komentarzami.
Polskojęzyczna strona poświęcona życiu i twórczości pastora Charlesa Taze Russella
