W cierpliwości waszej posiadajcie dusze wasze – Łuk. 21:19.
„A cierpliwość niech dokonuje swego doskonałego dzieła, żebyście byli doskonali i zupełni, którym by niczego nie brakowało”, wyjaśnia Apostoł. Cierpliwość najwyraźniej obejmuje zatem również inne łaski charakteru –zakłada posiadanie ich w pewnej mierze. W ludzie Pana cierpliwość oczywiście musi być poprzedzona wiarą, a stopień posiadanej cierpliwości jest zwykle miarą ilości posiadanej wiary. Chrześcijaninowi, który jest niecierpliwy i niespokojny, najwyraźniej brakuje wiary w Pana, gdyż w przeciwnym razie byłby w stanie odpoczywać w Pańskich łaskawych obietnicach i czekać na ich wypełnienie. Po zastosowaniu rozsądnej pilności i energii powinien z zadowoleniem pozostawić Panu kwestię wyników, czasu i pory ich osiągnięcia.
Tekst ten powinien być przetłumaczony: „Przez cierpliwość waszą zachowujcie dusze wasze”. Słowem przetłumaczonym tu jako cierpliwość jest greckie słowo oznaczające stałość, a nie długie znoszenie. Cierpliwość to siła charakteru, dzięki której przez wytrwałość w czynieniu dobra, pośród trudności, które są radośnie znoszone, podążamy naprzód w czynieniu dobra, wzmacniając w tym samokontrolę. Dzięki tej definicji nasz tekst staje się jasny. Napomnienie Jezusa zachęca nas do dążenia naprzód, radośnie znosząc przeszkody napotykane na drodze czynienia dobra. Jedynie w wyniku takiego postępowania będziemy w stanie zachować swoje duchowe życie.
