Końcem przykazania jest miłość z czystego serca i z sumienia dobrego i z wiary nieobłudnej – 1 Tym. 1:5.
Powinniśmy mieć pełną świadomość tego, że ostatecznym celem wszelkich Boskich działań wobec nas i z nami oraz zasadniczym znaczeniem wszystkich Boskich obietnic nam uczynionych jest rozwój miłości, która jest podobieństwem do Boga, ponieważ Bóg jest miłością. By ta miłość rozwinęła się w nas w znaczeniu i w stopniu zamierzonym przez Pana, musi pochodzić z czystego serca, będącego w zupełnej zgodzie z Panem i Jego prawem miłości oraz w całkowitej niezgodzie z przeciwnikiem i jego prawem samolubstwa.
Piękne przymioty dojrzałego chrześcijańskiego charakteru, podobnie jak przymioty Boskiego charakteru, to mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc. Chociaż wszystkie te cechy nawzajem się podtrzymują, najjaśniej między nimi świeci miłość. Celem pozostałych trzech jest jej rozwinięcie, a ostatecznym celem rozwinięcia charakteru jest dominacja Boskiej miłości w harmonii z mądrością, sprawiedliwością i mocą, podtrzymywanej przez te zalety oraz z nich wypływającej.
