A ktokolwiek nie niesie krzyża swego, a idzie za mną, nie może być uczniem moim – Łuk. 14:27.
Niesienie krzyża przez naszego Pana polegało na czynieniu woli Ojca w niesprzyjających warunkach. Takie postępowanie sprowadziło na Niego zazdrość, nienawiść, złośliwość, zwalczanie, prześladowanie itp. ze strony tych, którzy uważali siebie za lud Boży, a o których nasz Pan, czytający serce, powiedział, iż pochodzą od ich ojca, diabła. Ponieważ postępujemy w ten sam sposób, w jaki postępował nasz Mistrz, możemy się słusznie spodziewać, że nasze krzyże będą podobne do Jego krzyża. Będzie to opozycja wobec pełnienia przez nas woli naszego Ojca w niebie, opozycja wobec naszej służby na rzecz Jego sprawy oraz świecenia przez nas światłem, tak jak zalecił nasz Mistrz i Wódz.
Krzyż oznacza niepomyślne doświadczenia, przez jakie musimy przechodzić, starając się podporządkować nasze postępowanie zasadom Słowa Bożego. Tylko takie postępowanie zawiera się w słowach „idzie za mną”. Ogromna większość nie postępuje tak nawet w zwykłych okolicznościach; zdecydowana mniejszość czyni to w takich okolicznościach; lecz naprawdę nieliczni naśladowcy Jezusa postępują tak w każdej sytuacji. Czasami wyczerpuje to ich siły do granic wytrzymałości. Gdyby nie szczególna pomoc Pana, nie byliby w stanie nosić swoich krzyży. Jego pomoc, udzielana hojnie i z zadowoleniem, zachowuje ich od upadku oraz utrzymuje w stanie uczniostwa.
