Wszelki, który się z Boga narodził [w ang. został spłodzony przez Boga], nie grzeszy; ale... zachowuje samego siebie, a on złośnik nie dotyka się go – 1 Jana 5:18.
Dopóki serce (umysł, wola) jest święte, w harmonii z Bogiem i sprawiedliwością, to znaczy tak długo, jak duch świętości pozostaje w nas, nowy umysł nie może aprobować grzechu, ale musi być i jest mu przeciwny. Chociaż staczamy wiele walk z członkami naszej upadłej i słabej ludzkiej natury, z jej żądzami i pragnieniami, jesteśmy oddzielni i różni od ciała. Słabości i niedoskonałości ciała nie są przypisywane nowemu umysłowi w Chrystusie Jezusie, lecz są uznane za przykryte, ukryte pod zasługą okupowej ofiary naszego Pana.
Nowe stworzenie jest spłodzone przez Boga. Jest ono duchową cechą każdego organu mózgu, uzdalniającą go do współdziałania w pełnieniu woli Bożej. Dlatego nowe stworzenie, jako pragnienie czynienia i czynienie Boskiej woli, nigdy nie grzeszy. To nowe stworzenie strzeże wszystkie myśli, motywy, słowa i czyny, by podbić je pod Boską wolę, co uniemożliwia przeciwnikowi splamienie jednostki spłodzonej przez Boga.
Równoległe cytaty:
Jana 1:13; 3:3-5; Jak. 1:18; 1 Piotra 1:5,23; Rzym. 7:17; Judy 20,21,24,25; Łuk. 22:31,32; Rzym. 16:20; 2 Kor. 4:4; 11:3; Jana 8:44; 1 Jana 2:13,14
